Lost University (ON GOING)

Chapter 2

Chapter 2: Death class

---

ILANG beses nang nag pabalik-balik ng lakad si Ella dito sa loob ng kwarto namin. Pareho kaming hindi mapakali dahil kanina pa may paulit-ulit na kumakatok sa pintuan. Panay na ang iyak ni Ellice habang nakaupo sa corner.

"FRANCE, kailangan nating makahanap ng paraan para makatakas dito"

Nag pakawala ako ng hangin. Tiningnan ko si Ella na at parang mahihilo na ako sa ginagawa niya. Hawak niya ang katanang bigay ni Hussien kanina.

"Hindi na tayo makakatakas dito, Ella. Narinig mo naman ang sinasabi ni Hussien kanina diba?" paalala ni Amanda kay Ella.

Hindi naman sa hindi na gets ni Ella ang sinasabi ni Hussien kanina, sadyang hindi lang niya matanggap ang kalagayan namin ngayon, at naiintindihan ko 'yon.

Napahilamos ako sa mukha ko nang maalala ko si Mitch. I need to find her. Malakas ang kutob kong buhay pa siya. Hindi pwedeng hindi kami mag kasama dito, kailangang sama-sama kaming lumaban.

Mabilis kong kinuha ang phone ko at tiningnan ito, six pm palang, sobrang bored ang naramdaman namin kanina dahil buong araw lang kaming nakakulong dito sa kwarto. Mamayang eight pm palang simulan ang pag sasanay kaya may oras pa akong hanapin si Mitch. Tumayo ako at sinabit ko ang katana ko sa likuran ko.

"Where do you think you're going, France?" salubong ang kilay na tanong ni Amanda sa akin. Pinigilan pa niya ako sa braso at may pag babanta sa mga mata niya.

Hindi ko alam na nakita niya pala ang mga galaw ko.

"I need to find Mitch, Amanda. Hindi ako pwedeng manahimik lang dito at walang ginagawa. Hahanapin ko siya at dadalhin ko siya dito"

"Are you crazy? Sa gagawin mong 'yan, lalo mo lang pinapalala ang sitwasyon! Hindi mo pwedeng isubo ang sarili mo sa kapahamakan dahil lang sa kanya"

Hinila ko ang braso ko na hawak niya. "I need to go, nag hahabol ako ng oras. Please Amanda. I need to save Mitch"

Dahan-dahan naman niyang itinaas ang dalawang kamay niya. "Fine, but you have to make sure na babalik ka ditong ligtas. I need you, France"

Tumango ako at niyakap siya. Gumanti naman siya ng yakap sa akin. Sinulyapan ko pa sina Ella at Ellice na magkaharap na ngayon. Wala silang idea sa plano ko at wala din akong balak ipaalam sa kanila, dahil alam kong gaya ni Amanda, tutol din sila. Medyo malayo kasi sila sa amin kaya hindi nila naririnig ang bulungan namin ni Amanda.

Dahan-dahan kong binuksan ang pinto para hindi nila ako mapansin. Sumenyas din si Amanda sa akin na bilisan ko daw. Nang makahanap ako ng pagkakataon ay mabilis kong ihakbang ang mga paa ko upang makalabas ng tuluyan. Paglabas ko ay bumungad sa akin ang dilim, tanging ilaw lang ng bawat poste ang nag bibigay liwanag.

Marami din akong nakikita na mga estudyante na may mga dalang samurai. May nakita din ako na alam kong hindi ito nag iinsayo lang, kundi nag papatayan. Sa buong buhay ko, ngayon lang ako nakakita ng taong pinapatay, at sa ganitong paraan pa, napaka brutal nilang pumatay.

Nagulat pa ako ng makita ko ang isang babaeng biglang sinaksak ng isang lalaki sa leeg. Sa sobrang gulat ko ay hindi ko napigilang wag sumigaw. Mabilis kong tinakpan ang bibig ko at humakbang paatras. Nag simula na akong matakot ng may tatlong estudyante ang nakatingin sa pwesto ko, kahit madilim dito sa part ng kinatatayuan ko ay hindi ko pa din maiwasang wag kabahan. Alam kong naririnig nila ang sigaw ko kanina.