DIS #2: The Right Ones

Kabanata 2

KUNG saan-saan lumilipad ang tingin ni Bernadette. Hindi niya magawang i-focus ang mga mata kay Trent gawa ng naiilang siya rito. Kahit maluwang naman ang sasakyan ng lalaki, parang kinakapos siya ng hangin.

     "Is it too cold?" rinig niyang anas ni Trent.

      Mabilis niyang tinapunan ng tingin ang huli at saka tila napahiyang ibinaba ang mga braso. Yakap-yakap niya kasi ang sarili sa hindi malamang dahilan.

      "H-hindi," nauutal na sagot ni Bernadette. Kung mayroon mang dapat lamigin, si Trent iyon. Papaano'y topless ito! Basang-basa kasi ang dami nito at wala itong extra shirt na dala.

      Madalas naman siyang makakita ng mga pandesal sa TV at magazine, pero iba pala kapag personal na. May pagkamoreno si Trent kaya medyo tustado ang mga pandesal nito. Bahagya niyang inalog-alog ang ulo at lalo pang ibinaling ang mukha sa ibang direksyon. Hindi kaya ng konserbatibo niyang pagkatao. Pakiramdam niya, gumagawa siya ng isang malaking kasalanan sa tuwing dumadaplis ang tingin niya sa abs ni Trent.

      Lord, patawarin N'yo ho ako. Hindi ko sinasadyang makasaksi ng kasalanan, Lord, piping dasal ni Bernadette.

      Gusto raw siya kasi nitong kausapin. Pupuwede naman sana roon sa loob ng Bistro & Coffee, kaso nga'y natapunan niya ito ng malamig na juice. Hindi naman niya sinabing mag-ala bold star ang lalaki at hubarin ang pang-itaas nito, ngunit nanlalagkit daw ito. Napangiwi siya. Malagkit nga naman din kasi talaga ang orange juice. Maski ang likod niya'y nanlalagkit pa rin kahit nakapagpalit na siya ng damit. Kaya 'yon, pumayag siyang makipag-usap sa kotse nito kahit pa alam naman na niya kung bakit siya nito sinadya roon.

     "It's been years," rinig niyang panimula ni Trent matapos ang pagdaan ng ilang minutong katahimikan sa pagitan nila. Bumuntonghininga ito. Ramdam niya ang pagtitig nito sa kaniya kahit sa iba siya nakaharap. "I'm glad na nagkita tayo ulit. Nag-aaral ka pa yata noong huli kitang nakita."

      "O-oo nga . . . po." Bantulot niyang dinagdag ang "po". Halos pigilin din niya ang paghinga. Naamoy niya ang orange juice, pero mas nangingibabaw pa rin sa sasakyan ang amoy ng mukhang mamahalin nitong pabango.

      "Na-bore na ako sa Amerika kaya nag-decide akong umuwi na lang dito sa San Guevarra at dito ilipat ang negosyo ko. Lolo Alonzo seemed to be very pleased with my decision," patuloy nitong kuwento. "Matagal na kasi niyang gusto na makapiling ang halos lahat ng apo niya rito sa province. Brent and Lauren are here already . . . ako na lang."

     Hindi niya alam kung bakit nagkukuwento ito sa kaniya. Hindi naman sila close ng lalaki. Ni hindi nga niya alam kung may fiancée na ito o maski girlfriend. Basta ang alam niya, mapaglaro ito pagdating sa mga babae. Isa pa, sa hitsurang iyon ni Trent, walang magkakagusto? Lahat nga yata ng kababaihan sa San Guevarra ay nagkandarapa sa magkapatid na Esplana, sadyang naunahan lang ang mga ito ng ate niya kay Brent. Iba rin ang kultura sa Amerika kaya imposibleng wala itong nobya ngayon. Hindi na nga rin siya magugulat kung model, artista, o beauty queen ang girlfriend nito. Mukha naman din kasing mataas ang standards ng lalaki.

     E, ba't mo naman pinoproblema kung may karelasyon si Trent o wala? Labas ka na ro'n, ukil ng isang bahagi ng kaniyang isip.

     Totoo naman. Bakit ba niya iniisip iyon?

     Bahagyang umalog ang sasakyan, sunod niyang narinig ang pagbukas ng pinto sa driver's seat. Paglingon niya, nakita niya si Trent na confident na naglalakad, sa ilalim ng tirik na tirik na sikat ng araw, papunta sa . . . side niya?

     Kumunot ang noo ni Bernadette nang tumigil at dumukwang ito sa labas ng kotse nito. Marahan nitong kinatok ang salamin, nagtataka man sa trip ng lalaki ay ibinaba iyon ng dalaga. Tila shooting sa isang pelikula na natigil sa ginagawa ang mga tao upang panoorin si Trent. This man was indeed a sight. Hindi niya masisisi ang mga kababayan niya.