Düşersem Kaldır

17. bölüm part 1

Betül'ün ağzından

Sonunda eve gelebilmiştim. Benim için çok uzun ve yorucu bir gündü. Aynı zamanda hayatımın en hayal kırıklığıyla dolu günüydü. Tamam biliyorum. Fırat beni sevmedi ve anlaşma için sevgili olduk. Ama bunu o şekilde belirtmesine gerçekten gerek var mıydı?

Fırat demişken aklıma onun aldığı ekleri hala yemediğim geldi. Hemen odama gidip ekleri göremeyince telaşlandım.

Eklerin olduğu poşeti ne kadar arasam da bulamıyordum. Daha sonra aklıma annemin bugün odayı topladığı geldi. Hemen annemin yanına koştum.

"Annee benim odamda bir poşet vardı. Onu gördün mü?"

"Kızım kokmuş onun içindeki. Bende çöpe attım"

Doğru duydum değil mi, çöpe attım mı demişti?

"Ne yaptım dedin anne?
Se- sen onu nasıl çöpe atarsın ya? Neden anne neden attın ki niye bana sormadan attın?"

Annem böyle birden tepki vermemi beklemediği için şaşırmış ve bir o kadar da korkmuştu. Gerçekten bağıra bağıra evde dolanıyordum. Bunu neden yaptığımı bilmiyorum. Koşarak dışarıya çıktım. O poşetin içinde not vardı. O not benim için çok önemliydi.

Çöp konteynırının yanına gidince boş olduğunu gördüm. Bu beni daha çok sinirlendirmişti.

"Neden ya neden?"

Diye bağırarak konteynırı yumruklayıp tekmelemeye başladım. Ellerim acıdan uyuşmuştu. Tam bir kez daha yumruk atacağım sırada biri elimi yakalayıp beni kendine çekti. Bu gelen Fırat'tı.

Ama neden buraya gelmişti ki? Ondan hemen ayrılıp yüzüne baktım. O ise burnundan soluyarak çöp yumruklamaktan kanattığım elime bakıyordu.

"Kızım sen manyak mısın? Niye durduk yere orayı burayı yumrukluyorsun?"

Tam elimi Fırat'tan çekip eve gireceğim sırada annem çıkageldi. Onu cidden çok korkutmuştum.

"Kızım ben bu kadar sinirleneceğini bilseydim atmazdım"

Annemi boşu boşuna üzmüştüm ve ona bağırmıştım. Suçluluk duygusu bütün bedenimi sarıyordu. Koşup anneme sarılmak istiyordum. Ama bedenim kaskatı kesilmişti. Yerimden kıpırdayamıyordum.

"Efendim siz geçin içeriye Betül'ü merak etmeyin ben yanından ayrılmam. Bugün bir arkadaşımız kaza geçirdi. Tüm günü hastanede geçirdik. Ona sinirleri bozulmuştur. Biraz hava alsın kendine gelir. Ben geç olmadan eve geri getiririm"

Fırat beni kolumdan tüik motora bildireceği sırada dizine tekme atıp dengesini kaybetmesini sağlayarak çekildim.

"Sen kim köpeksin oğlum beni götüreceksin? Gelmiyorum ben seninle hiç bir yere eve gidiyorum"

Fırat kanayan elimi tuttu ve asıldı. Ben acıdan yüzünü buruşturunca elimin açıldığını anladı ve elime baktı.

"Kızım sen beni sınır hastası yapacaksın ha. Ne bu elinin hali?"

"Sana ne kardeşim ya sanane. Bi git işine ya, karışma bana. Ister kabarırım ister kırarım sen kimsin ki bana karışıyorsun? Alt tarafı sahte sevgilimsin. Bak kulağa ne güzel geliyor. Adı üstünde SAHTE"