Her Ginger Boy

fifteen : werewolf

Ξύπνησα με πονοκέφαλο επειδή δεν κοιμήθηκα καθόλου καλα λόγω των εφιαλτών όμως αυτό δεν θα μου χαλάσει όλην την άλλην μέρα.

Όπως είπα σήμερα είναι τα γενέθλια μου και γίνομαι 15 χρόνων.

Σηκώθηκα από το κρεβάτι γεμάτη χαρά και ξύπνησα και την Mary που μόλις άρχισε σιγά σιγά να ξυπνάει με πήρε μια τεράστια αγκαλιά και με είπε "χρόνια πολλά"

Ντυθηκαμε και πήγαμε να πάρουμε πρωινό.

Μόλις μπήκα στην μεγάλη αίθουσα ο Draco έτρεξε κατευθείαν κατά πάνω μου και με πήρε μια γλυκιά αγκαλιά. Κάθε χρόνο στα γενέθλια μου ένιωθα απαίσια επειδή δεν μπορούσα να τα γιορτάσω με τον Draco εφόσον αυτός ήταν εδώ και εγώ στο σπίτι. Ο πατέρας με έβαζε να τον βοηθάω σε κάποια πράγματα όποτε δεν περνούσα καλα.

Έκατσα στο τραπέζι και τότε ήρθε η νέα κοπελα

"Χρόνια πολλά" είπε και έφυγε

Που ξερει αυτή πως έχω γενέθλια;

[...]

Ο Fred δεν είχε ερθει ακόμα κάτι που στεναχωριομουν επειδή θέλω να τον δω.

"Είσαι καλα;"
"Ναι σιγά—"

Κάποιοι άρχισαν να πετάνε στην μεγάλη αίθουσα και να ρίχνουν πυροτεχνήματα.

Ήταν ο Fred και ο George

"Χρόνια πολλά" με φώναξαν και οι δυο

Να πω πως μου άρεσε αυτό που είδα; Σίγουρα δεν θα πω ψέμματα

Ο Fred κατέβηκε από το σκουπόξυλο του και ήρθε προς το μέρος μου

"Ήταν που θα το κρατούσαμε κρυφό"
Του είπα ειρωνικά
"Ε τώρα δεν πειράζει"
Είπε και με φιλησε μπροστά σε όλους.

[...]

"Αν το μάθει αυτό ο πατέρας μαύρο φίδι που σε έφαγε"
"Ηρέμησε ρε"
"Πως να ηρεμήσω; Μπορεί να σε διώξει"
"Δεν θα με διώξει"

Ο Draco άρχισε να κλαιει

"Μην κλαις σε παρακαλώ"
"Δεν μπορώ, αν σε χάσω τι θα κάνω εγώ μετά εκεί μόνος μου"

Τον αγκάλιασα σφιχτά όμως μπήκε μπέσα στην αίθουσα ο Snape και μας είπε να βγούμε έξω

Αφησα τον Draco μαζί με την Mary και εγώ αρχισα να περπατάω μόνη μου

Fred's POV

"Ε μηπως είδες την Angela ;"
"Νομίζω την είδα λιγο πιο πέρα"
Τον ευχαρίστησα και άρχισα να τρέχω

Μα που είναι αυτή η κοπελα;
Την ψάχνω τόση ωρα και τίποτα, θέλω να της δώσω ένα δώρο για τα γενέθλια της και δεν την βρίσκω.

Το δώρο είναι μια ζωγραφιά που ζωγράφισα ο ίδιος ή τουλάχιστον προσπάθησα. Απεικονίζει εμένα και την Angela, σκέφτηκα πως θα της αρέσει

Όμως ακόμα δεν μπορούσα να την βρω

"Fred" με φώναξε και γύρισα
"Επιτέλους σε έψαχνα παντού"
"Αληθεια;"
"Ναι καλε, ορίστε το δώρο σου" είπα και της έδειξα την ζωγραφιά

Τα μάτια της άρχισαν να γυαλίζουν και να δακρύζουν

"Γιατί κλαις ;" Την ρώτησα
"Είναι δάκρυα χαράς"
Την αγκάλιασα και την εδωσα να φιλι στο μάγουλο

"Είναι υπεροχο" είπε και με κοίταξε

Εκεί που πήγα να απαντήσω ακούσαμε ουρλιαχτό λυκανθρώπου

"Τι ήταν αυτο;" Με ρώτησε τρομαγμένη
"Λυκάνθρωπος, πάμε γρηγορα μέσα"

Όμως δεν με ακουσε άρχισε να τρέχει προς την κατεύθυνση που ακούστηκε το ουρλιαχτό.

Εγώ έτρεχα από πίσω της για να μην την αφήσω μόνη

"Ron τι στο—" είπα
"Fred φύγε δεν είναι ασφαλές εδώ"

Angela's POV

Ο Ron μας είπε να φύγουμε όμως κάτι μέσα μου ήθελε να μείνει.

Εκεί ήταν η Hermione ο Potter και ο Ron που ήταν χτυπημένος πάλι στο ένα του ποδι ενώ οι άλλοι δυο προσπαθούσαν να σωθούν από τον λυκάνθρωπο και από έναν άλλον.

"Πάμε να φύγουμε" με έλεγε όλο ο Fred

Δεν του απάντησα και μπήκα μέσα στην μέση

Φώναξα ένα ξόρκι που δεν το γνώριζα καν κάτι που έκανε τον λυκάνθρωπο να λιποθυμήσει και ο άλλος δίπλα του να ερθει γρηγορα προς το μέρος μας

"Τι ήταν αυτό που έκανες;" Με ρώτησαν όλοι
"Δεν ξέρω απλώς το έκανα"

Όμως δεν είχε τελειωσει ακόμα τίποτα

Ο λυκάνθρωπος ξανα σηκώθηκε και ξανα άρχισα να τον πολεμάω με ξόρκια που δεν γνωρίζω απλώς έβγαιναν από το στομα μου. Κάποια στιγμή άρχισα να μιλάω με τον λυκάνθρωπο, με έλεγε ποσό πονάει και πως ποσό του ελειψα όμως δεν κατάλαβα τι εννοούσε

"Μην τον σκοτώσεις είναι ο καθηγητής Lupin" φωναξε ο Potter

Σταμάτησα και έτρεξα στην αγκαλιά του Fred επειδή δεν ήξερα τι άλλο να κάνω

Ο λυκάνθρωπος ξανα λιποθύμησε όποτε μπορέσαμε και πήγαμε τον Ron στο νοσοκομείο. Αποχαιρετήσαμε τους άλλους και έμεινα μόνη μαζί με τον Fred που άρχισε να με ρωτάει διάφορες ερωτήσεις όμως δεν ήξερα πως να του απαντήσω

"Δεν ξερω τι έγινε εκεί, μην το ξανα συζητήσουμε, καληνύχτα"