AYZA

13. BÖLÜM

Odamda kulaklığımda çalan şarkıya kendimi bırakmışken babamın içeri girmesiyle kulaklığı kenara attım.
+Gel babacım..
-Napıyosun güzelim?
+bildiğin gibi baba haftasonu dinlenme müzik..
-İyi bakalım, aferin meleğime. Dinlen iyice.. Bak ben sana ne diyecektim.
+Söyle babacım..
-Kızım şu Gökhan'a artık haber versek...çok oldu zaten.. Tanımadın mı daha?
+Baba, bu konuları konuşmak için şuan erken. İstersen sonra konuşalım ha?
-Ne erkeni kızım? Oldu bir aydır konuşuyorsunuz Gökhan la. Sana uygun biri de, ben gözlerinde görüyorum. Evet desen şu işe. Ben Gökhan'ı çok sevdim be kızım.
Bir ay, 2021'e girdiğimiz o gece Gökhan dediğimi yapmamış, babama aksine bana aşık olduğunu ve beni istediğini söylemişti. Ondan sonra her gün Gökhanla görülmemi istemişti. Gökhanla buluşuyorum diye evden çıkıp, eda ile konuşuyordum. Gökhan'ın da bundan haberi vardı.. Ama babam olmayacak bir şey için beni zorluyordu. Ona olan güvenimi zorluyordu. Onu üzmemek için Gökhan ve ben.. Babam için.. Babamın bu hastalığı Beni çok korkutuyordu. Üzerine onu böyle üzmek, bana yakışmazdı.. Babama döndüm, en azından bu konuyu kabul edersem ve onun iyileşme sürecini hızlandırırsam, buradan da gidebilirdim ve onun yüzünü birdaha görmeyebilirdim. Kabul edecektim. Kendime sürekli içimden babam için diye tekrarlıyordum. Babam diyince akan sular duruyordu çünkü bende.. Ona bir şey olması, banada olmasıydı.
+Tamam babacım, haklısın. Gökhan'a söyle, gelebilirler..
Yüzünde koskocaman bir gülümseme oluşmuştu. Ama benimde rızam olup olmadığını - sanki her gün kabul et diye başımın etini yemiyormuş gibi - kontrol amaçlı sorusunu yöneltti.
-Kızım istiyorsun değil mi?
Utangaç kız havasına girerek cevap verdim. Çünkü Bundan sonra belliki bir oyun değil, bir çok oyun içinde olacaktık..
+Evet baba, utandırma beni..dedim. Bu defa Gözlerinde yine koskocaman bir mutluluk oluştu.
-Tamam kızım,çok mutlu ettin beni. Benim seçtiğim bir adamı seninde sevmen bana dünyaları verdi. Babasının prensesii.. Her şey senin için çok güzel olacak. İnan bana..
Alnımı öpüp odamdan çıktı. Babam hem anne, hemde baba sevgisi vermişti bana. Annemden asla bu denli bir ilgi görmemiştim. Onunla konuşuyordum da zaten o geceden beri, o da gelip bir özür de dilememişti. Aynı ev içinde iki yabancı olarak yaşıyorduk. Böyle olursa bir süre daha yaşamaya da devam edecektik..Babam Aramızdaki husumeti bilsede, bize belli etmiyor, her şey normal yolundaymış gibi davranıyordu..düşününce babamı da haklı buluyordum. Kendi tanıdığı, hoş saygılı bulduğu biriyle evlendirmek istiyordu kızını. Evlenme yaşlarımda, yanlış insana rastlamamm için oda uğraşıyordu kendince.. gözlerimde de Gökhan'ı görebiliyordu ki bana bu kadar ona bu kadar sıcak bakmıştı..
Ellerimi göğsümde birleştirdim.
Gökhan ı hayatımdan çıkarmak için bir yola girmişken, şimdi başka tehlikeli ve sonu üzgün biten bir yola Gökhanla girecektim..o buna dünden razıydı evet ama.. Ben onu kalbimde barındırmaya razımıydım bilmiyordum.. Hoş bunca zaman kalbimde duruyordu ya zaten.. Kalbimde yer edinebilenlerden biriydi Gökhan. Şimdi onu ne kadar oradan çıkarmak istesemde, kader bir şekilde orada kalması gerektiğini savunuyordu sanki..Bende bunu kabullenmişcesine olanı biteni izleyecektim... Elimden gelen bir şey olduğunu düşünmüyordum çünkü. Belkide vardı, ama ben o kadar güçlü değildim...

  
                ************
"Kadının elini tuttu adam. Kalbine götürdü, o sesi duyması için. Kendisine sağır olsa da tüm kapıları kapatsa da kadın, duysun dedi. Duysun ki bilsin, ben onu çok seviyorum, her zaman seveceğim. O beni sevmese de, ben onu hep yar sayacağım."

Elimdeki gelinliğe yatağa oturduğumdan beri bakıyordum. O kadar hoşuma gitmişti ki, o kadar güzel bir gelinlikti ki. İçinde kuğu gibi olacağıma, onlar kadar bende inanıyordum. Ama yüzümdeki hüznün de hiç bir zaman geçmeyeceğini biliyordum..Düşünüyordum kendi kendime bu gelinliği sevdiğin adam ile evlenirken bu şartlar altında mı giyeceksin? Ona mecbur bırakılırken mi giyeceksin? Onca oyun onca yalandan sonra mı? O zaman bir masumluğu kalacak mı bu gelinliğin? Kuğu kadar masum olacakmıki gerçekten? Olmayacaktı.. Ama ben uğruna her şeyi feda edeceğim babam için, bir yalan içine girecektim. Gökhan'ı ne kadar sevsem de, ona olan öfkemin önüne geçmeyi bir senedir başaramıyordum. Buraya geldiğimde de, İstanbul'da da ona olan kırgınlığım hergün katlanarak  artarken, üstüne bir de - yok etmek için elimden geleni yaptığım- öfkemi de öne çıkarmıştı. Keşke diyordum içimden,keşke aşkımı mecburiyet haline getirmeseydin Gökhan, keşke.. Kapı çalmasıyla diğer bir sevgimi mecburi kılan kişi içeriye girmişti..
Elimde gelinliği benimde yatakta öylece  oturduğumu görünce çığlığı bastı.
-Her şey hazır Ayza..herkes hazır sen hala giyinmedin mi gelinliğini? Gökhan da gelmek üzeredir..
+Giyinmedim anne.. Diyerek omzumu silktim.
-Çabuk giy şu gelinliği, dikkat et saçını makyajını da bozma misafirler istemiyor demesinler.
Gülümsedim ayağa kalkarak yavaşça yanına gittim.
+Biliyor musun anne bazen senin gibi olmadığım için şükür ediyorum. İnsanlara bilgimle övünmek yerine, gösterişimle paramla övünmeyi tercih etmemişim. İyi ki insanların ne düşündüğü zerre umrumda olmamış. Neden böylesin? Ne yarışı yapıyorsun? Kim ile ne ile yarışıyorsun anne? Bir oyun yaptın, evlendiriyorsun beni Gökhanla. Neden bu kadar mutlusun ben bu kadar mutsuzken. Benim mutsuzluğum neden bu kadar sevindiriyor seni. Babama olan zaafımı bilip böyle hareket etmen hiç doğru değil anne, babam gerçekleri Gökhanla yaptıklarınızı öğrenirse iyi olmaz...Şimdi bana Gökhan'ı seviyorsun diyeceksin biliyorum.. İnkar etmiyorum da evet şuan sevdiğim adamla evleniyorum, ama güvendiğim adamla evlenmiyorum anne. Ben Gökhan'ın bundan sonra ne yapacağını, neler yapacağını bilmiyorum.. Ve ondan herşeyi de bekliyorum. Dedim ya sana güvenmiyorum ona. Yani sen bu koşulda yine bana bir iyilik yapmış olmuyorsun.. Teşekkür ederim anne. Şimdi izin verirsen ben gelinliğimi giyeceğim, birazdan babamla Gökhan gelir.