Yazar

Mahzen

Son depoya geldiğimizde ofladım. Selimlerden bize kalan depolara bakıyorduk.

Yürürken zeminin normalden daha ince bir ses çıkardığını fark ettim. Normalde ki o "tok" sesi yoktu.

"Buralarda bir yerde mahzen gibi bir yer olmalı." dedi Tamer.

"Sanırım giriş yerini buldum." dedi Helen. Ayağının takıldığı giriş kapısına baktım.

"Ben inip aşağıda neler olduğuna bakayım." dedim.

"Tamam fıstığım diyen abim ile mahzen kapısını açtım ve merdivenlerden aşağıya inmeye başladım.

Her bir yandan bağlı olan Giray'ı görünce ne yapacağımı bilemedim. Elim ayağım boşalmıştı sanki.

Kaslarında parmaklarını gezdiren Ecem'i görünce Giray'ın yüz ifadesine baktım.

Rahatsız olduğu belliydi ve bunu dile de getiriyordu. Özlem duyduğum o ses...

Daha beni fark etmemişlerdi. Derin bir nefes aldım.

"Eğer sevgilimin vücudundan o elini çekmezsen o elini alıp götüne sokarım." dedim.

Giray bana bakarken ağlamamaya çalıştım. Şuan ki durum tarif edilemezdi.

Ecem ayağa kalktı ve "Senin burada ne işin var?" diye cırladı.

"Asıl senin benim sevgilimin yanında ne işin var? Göt!" dedim sinirle.

"Sen kime göt diyorsun!" diye bağırdı ve masadan bıçak alıp bana doğru geldi.

Tam bıçağı bana batıracaktı ki kolunu sertçe tuttum. Bileğini kendine doğrultturunca korkuyla bana baktı.

Bıçağı tam kalbine sapladım. Yüzü bir anda acı çektiğini belli etmişti.

Ayağı sendelenirken bıçağın sapını tuttum ve çıkarmadan batırdığım yerde döndürdüm.

Daha fazla dayanamayıp yere düşünce  "Oruspuya bak! Sevgilime yavşıyor. İt!" dedim.

"Burcu." diyen Giray'a baktım.

El ve ayak bileklerinden zincirler ile duvara bağlanmıştı.

Gözlerim dolarken "Giray." dedim.

"Ben gelemiyorum da sen yaklaşsan fena olmaz." dedi.

Hızla yanına gittim ve boynuna sarıldım. Göz yaşlarım istemsizce firar ederken ondan ayrılmadım.

Bir yıl olmuştu. Tam bir yıl. Sesini, kokusunu, bakışlarını özlemeye başlayalı bir yıl olmuştu.

Acısını bir yıldır çekiyordum ve şuan yanımdaydı. Yine ona değiyorum. Yine kalplerimiz yan yana atıyor.