RUŞENDİL (TAMAMLANDI)

8.Bölüm: O Benim Karım!

Canlarım bana Emre ve Ruşendil neden birbirlerine aşık olmuyor? Diye soruyorsunuz. Hemen açıklayayım.

Bir insana aşık olmak için onunla belli bir süre geçirmiş olmanız ve tanımanız en azından bir arkadaşlık yapmış olmanız gerekiyor. Ruşendil ve Emre de şuan arkadaşlar.

Klasik töre hikayeleri gibi 1 bölümde aşık etmek malesef ki mantığıma ve kalemime ters kusurabakmayın.

Umarım ne demek istediğimi anlamışsınızdır. İkisi de birbirini gerçekten çok güzel sevecek ve bunun için de zaman gerekiyor. 🥰🙏

Keyifli okumalar🥰🙏

~~~~~~

- 1 AY SONRA -

Emre ve Ruşendil evleneli tam bir ay olmuştu. Bu bir ayda Ruşendil az çok konağa ve konak yaşantısına alışmıştı. Zeynep Hanım ve Emre'nin bir diğer abisi Erhan dışında herkes ona 7 çok iyi davranıyordu. Özellikle Diyar'ın ikiz çocukları Zilan ve Kemal ile Emre'nin küçük kardeşleri Beyza ve Eray Ruşendil'in yanından ayrılmıyorlardı. Kendisinin de bundan bir şikayeti yoktu. Özellikle Beyza ve Eray ile sohbet etmeyi çok seviyordu.

  Ruşendil artık eskisinden daha da erken kalkıyor, işlerini halledip hızlıca hazırlanıp Dicle ablasıyla birlikte mutfağa kahvaltıyı hazırlamaya yardım etmek için iniyordu. Emre her ne kadar buna gerek olmadığını söylese de Zeynep Hanımın eline koz vermemek için uykusuzluğa bile razıydı.

O gün yine erkenden uyanan Ruşendil, artık her köşesini ezbere bildiği odasında parmak uçlarıyla yürüyüp ses çıkarmamaya özen göstererek banyoya gidip işlerini halletti. Odaya döndüğünde dolabın kapağında askılıkta asılı olan pantolon kazak ve ceket konbinini eline aldı, çekmeceden de rastgele bir çorap alıp banyoya geri döndü.

Emre dün gece çok geç saatte nöbetten dönmüştü. Onu uyandırmamak için banyoda üzerini giyinip saçlarını tarayıp at kuyruğu şeklinde toparladı. Ceketini giyip cebindeki küpeleri kulağına takıp madalyonlu kolyesini boynuna taktı.

İşini bitirip tam banyodan çıkarken sert birşeye çarptı. Tam yere düşecekken Emre onu belinden tutup düşmesini engelledi.

  " Ruşendil iyi misin? "

Emre'nin nefesi ve kokusu Ruşendil'i garip bir şekilde rahatsız etmişti. İkisinin böyle yakın olması hiç iyi değildi, böyle yakın olmamalıydılar.

Kendini toparladıktan sonra Emre'nin kollarından kendini kurtaran Ruşendil bir iki adım geri atarken gülümsedi.

" Seni uyandırmamak için çok çaba sarf ettim ama başaramadım özür dilerim.  "

" Senin yüzünden uyanmadım telefonum çaldı. Sonra banyoya girip bir duş alayım dedim."

  Ruşendil bu saatte onu kimin aradığını merak etse de soramamıştı. Bu kadar merak iyi değildi ve en önemlisi Emre onu yanlış anlayabilirdi.

" Günaydın o zaman, ben aşağıya iniyorum Dicle abla ile kahvaltıyı hazırlamalarına yardım edeceğiz. "

" Ben de kahvaltıya başlanmadan gelirim. "

Ruşendil odadan çıkarken Emre hızlıca duşa girip duşunu aldıktan sonra üzerini giyinip kahvaltıya inmek için odadan çıktı.

Salona girdiğinde" Günaydın. " diyerek  hiç vakit kaybetmeden karısının yanına oturup kahvaltısını yapmaya başladı. Bir yandan da Diyar abisi ile şirketteki işlerden konuşuyorlardı.

" Ruşendil yenge. "

" Efendim Eray'cım. "

" Ben gitar öğrenmek istiyorum da bana evde derslerimden arda kalan zamanlarda sen öğretir misin? "