RUŞENDİL (TAMAMLANDI)

23.BÖLÜM: BEKLE BENİ (YENİ BÖLÜM)

  Uzun bir aranın ardından yeni bölümle geldim canlarım. Sizleri o kadar çok özledim ki. Birçok şey oldu ama şükür ki yeniden sizlerleyim.🥺 Artık düzenli olarak bölüm atmaya çalışacağım. Hepinizi çok seviyorum. Keyifli okumalar.♥️

~~~~~~~

" Bazı sevdalar ayrılıkla biter. Ama bizim sevdamız ayrılıkla başladı birtanem. Hasretin, yokluğun bir hançer gibi saplandı ruhuma. İçim kan ağlasa da hayaline gülümsedim. Sırf gözyaşlarım damlamasın diye yüreğine. Çok az kaldı sevgilim... Kavuşmamıza sayılı günler kaldı ama korkuyorum. Ya döndüğümde başka bir kadına ait olursan? Ya başka bir kadın tutarsa o tutamadığım ellerini. Tek ümidim bizden, benden vazgeçmemiş olman. Aşk vazgeçtiğinde biter, ümit vazgeçtiğinde tükenir. Ben ikimizin yerine de tükenmedim sevgilim. Bekle beni...  "

Ruşendil ses kayıt cihazını kapatıp çekmeceye koyduktan sonra yatağından kalkıp örtüyü düzeltti. Banyoda işlerini hallettikten sonra dolabından uzun kollu bir elbise alıp giyindi. Saçlarını taramaya başlayacağı esnada Katya kapıyı çalıp odadan içeriye girdi.

" Günaydın ben sizi kahvalti için almaya geldi. Lila Hanim sizi aşağida bekliyor. "

" Tamam Katya geliyorum. "

Ruşendil saçını tarayıp at kuyruğu gibi topladıktan sonra parfümlerden birini sıkıp ayağa kalktı. Katya'nın verdiği sandaletleri giyinip odadan çıktı.

Merdivenleri inerken her ne kadar sakin kalmaya çalışsa da içi kıpır kıpırdı. Lila yeni bir haber aldıklarında onu kahvaltıya davet edeceğini söylemişti.

Merdivenleri indiğinde Lila Ruşendil'e sıkıca sarıldı. Bir an önce o güzel haberi vermek istiyordu ama kendi evlerine geçmek için beklemeliydi.

" Günaydın kuzum. "

" Günaydın canım. "

" Hazırsan gidelim mi? "

" Hazırım canım gidebiliriz. "

Lila, Ruşendil'in koluna girdi ve birlikte kendi evine doğru yürümeye başladılar. Her adımda Ruşendil, Emre'ye daha da çok yaklaşıyordu. Bunu hissedebiliyordu...

Eve geldiklerinde Lila önlem amaçlı hemen kapıyı kilitledi ve Ruşendil ile birlikte kahvaltı yapmak ve konuşmak için masaya geçtiler.

Lila çayları doldurduktan sonra Ruşendil itiraz etse de masada ne varsa tabağına doldurdu. Kendisi için de birkaç parça kahvaltılık alıp hiç vakit kaybetmeden konuşmaya başladı.

" Eşimin Türkiye'de bir arkadaşı vardı sana bahsetmiştim. Birlikte seni kurtarmak için plan hazırlıyorlar. Çok az kaldı kuzum. En geç bir haftaya herşey tamamlanacak. Bu kâbusun bitecek. Eşine, yuvana, ailene kavuşacaksın. "

Ruşendil sevinç gözyaşlarıyla Lila'ya sıkıca sarıldı.  İçinden Allah'a teşekkür ediyordu. Haftalardır ettiği o dualar sonunda kabul olmuştu.

" Hadi şimdi birlikte son kahvaltılarımızdan birini yapalım. Gittiğinde seni çok özleyeceğim. "

" Türkiye'ye hiç gelmeyecek misiniz? "

" Bu görev ne zaman biterse o zaman geleceğiz ama söz veriyorum. Türkiye'ye gelir gelmez yanına geleceğim.  "

  " Ben bir kavuşayım da Emre'me, yuvama, memleketime. Bu hayalleri kurmak bile güzel ama ya olmazsa diye de korkuyorum. "

" Sonucu ne olursa olsun kavuşacaksın. O Hakan münasebetsizinden de korkma. Biz varken sana hiçbir şey yapamaz. Hadi çayını soğutma şu tabağındakileri de bitir. Daha kahve içeceğiz. "