Until We Meet Again [COMPLETED]

Chapter 32

L I A

"What's this?" I asked still in shock because of what I've saw.

"That's the last photo he captured," he said while pointing at my 18th birthday picture. "And that's the time when you first met me."

Gulat naman akong napatingin sa kaniya dahil sa sinabi nito. "Nagkita na tayo dati?" I asked, still confuse.

"Yeah, nakalimutan mo na siguro 'yon. We just accidentally bumped into each other," he shrugged before turning the next page of the album.

Tiningnan ko ulit ang mga litrato and to be honest, puro mukha ko lang talaga ang nasa likod ng album. Pero napansin ko, lahat ng pictures ay kinuhaan tuwing nasa labas ako ng bahay.

"He captured all of this?" I curiously asked habang pinapasadahan ng daliri ko ang pictures.

Tumango siya sa tanong ko na nakapagpahinto sa 'kin. "Kung siya ang kumuha nito, ibig sabihin nasa Pilipinas lang siya? Hindi siya umalis?" gulong-gulo kong tanong.

Tumingin ako ng diretso sa mga mata niya. And by that, bigla siyang nataranta nang makita ang pagtulo ng luha ko. Pero bago pa niya iangat ang kamay niya ay inunahan ko na siya sa pagpahid ng luhang tumulo sa pisngi ko.

I smiled at him para ipakitang ayos lang ako.

"You should rest," he sighed. "Dito lang ako hangga't hindi ka pa nakakatulog."

Umismid ako nang mas nauna pa siyang humiga kaysa sa 'kin. "Sagutin mo na ang tanong ko. Ayos lang talaga ako, promise," I assured him.

Nanatili siyang nakahiga habang nakapikit ang mga mata. I let out a heavy sigh because of that. Lumingon ulit ako sa kaniya bago sumimangot at niligpit ang mga photo album. I was about to put it on the side table when he suddenly said something.

"We always travel back here in the Philippines each year just to see you," he answered. "Lagi ka niyang kinukwento sa akin," natatawang aniya bago kinuha ang kamay ko.

He played with it habang nagkukwento tungkol sa mga katarantaduhang ginawa nila ng kapatid niya para lang makapunta rito sa Pilipinas.

I know I should be creep out dahil nagmistulang stalker ko sila pero hindi ko alam kung bakit ako kinikilig sa tuwing nagkukuwento si Pilak.

The thought of him observing me back then, makes my cheeks turn as red as tomato.

Napahinto lang siya sa pagkukuwento nang biglang nag vibrate ang phone ko. I immediately grab it from the side table and open the message.

Naramdaman ko ang pag-upo ni Pilak mula sa pagkakahiga at pinagmasdan ako, waiting for me to finish. I just sighed after reading the message bago inabot ang bag ko na nasa baba lang ng kama.

He help me to grab my bag dahil mas malapit ito sa kaniya. "Who is it?" he asked pagkatapos iabot sa 'kin ang bag.

I just mouthed thank you first bago hinalungkat ang bag ko to find my charger. "It's Ren."

Pagkasabi ko palang ng pangalan niya ay agad nang kumunot ang noo niya.

I chuckled because of that bago nilapag ang phone at charger sa tabi ko. I know he's jealous of him pero hindi ko talaga mapigilan ang sarili kong makilig sa tuwing nagiging ganito siya.