My Arrogant Patient ( On Going )

CHAPTER 17

"Uuwi na ba tayo Ate, Kuya?" Sabi nito kina kuya.

Ngunit bigla nalang akong natigilan at gulat na napatingin sa kanya, para akong natuklaw ng ahas. Biglang rumagasa ang tibok ng puso ko, Imposible!

No imposibling boses niya iyon, and no that was only a dream kaya imposible. I should not think about it. Yeah thats right!

"Lets have dinner first Ina before we go home." Si kuya na ang sumagot sa tanong niya.
"How about that babe?" Sabi naman ni kuya kay ate Sha. Tumango naman ito saka matamis na ngumiti kay kuya.

"And Ina hope you don't mind kung kay Jason kana sumabay, magconvoy nalang tayo. So bro take care of her ok." Nagulat pa ko sa sinabi ni kuya. At ganon din ito. Hindi na ako nakapagpotista pa dahil agad ng tumalikod ito.

"What are you waiting for at nakatayo ka pa diyan? Lets go umalis na sila oh?" Sabi ko sa kanya ng sa paglingon ko ay nakatayo pa rin ito.

"Or baka naman gusto mong buhatin pa kita, sabihin mo lang I'm willing to. Saka sa tingin ko naman hindi ka naman ganoon kabigat, kasing bigat mo lang yata si Shawn eh sa payat mo ba namang iyan. Kaya hindi ako mahihirapang buhatin ka." Pang-iinis ko sa kanya, kita ko naman ang panglalaki ng mata at butas ng ilong nito sa gulat sa galit sa akin.

"How dare you! Ang kapal talaga ng pagmumukha mo ano?!" Later on sabi nito sa akin ng makabawi ito sa gulat.

Kaya napahalakhak nalang ako sa nakikita kong reaksyon nito, habang nakasunod sa kanya. Dali dali din itong nagmartsa papunta sa sasakyan, saka mabilis na pumasok sa backseat pa rin ito naupo.

Hmm talagang pinaninindigan ang pag-upo sa likod huh. Two popnits. Napapailing nalang ako, nakasimangot pa rin ito.

"Hey, baka mabutas iyang bintana sa tulis ng nguso mo." Sabi ko sa kanya, naisipan ko na namang inisin ito ng makita kong nakanguso pa habang nakatingin sa labas ng bintana. Ang talim ng tinging ipinukol nito sa akin.

"Pwede ba Jason kung wala kang magawa sa buhay huwag ako ang pagtripan mo? Asikasuhin mo iyang pagmamaniho mo, hindi iyong puro kabulastugan at pang-aasar sa akin ang inaatupag mo." Inis na sabi nito sa akin.

"Ow, pinagtripan? Pang-aasar? And why should I do that? At bkit naman kita pagtitripan, huh? So kung ganon, gusto mo pa lang pagtripan kita." Painusinting sabi ko sa kanya.

"Kunwari ka pang walang alam, hindi mo ako malolokong hudas ka!Bweset!" Inis pa rin nito sa akin.

"Relax sweetheart, ang init naman ng ulo mo, daig mo pa ang naglilihi. Oh, don't tell me na naglilihi ka nga, buti naman may pumatol sayo ang malas naman niya, tsk." Sabi ko sa kanya.

"Bweset ka talagang hudas ka!" Narinig ko pang bulong nito saka naglagay ng ear phone. Hindi pa rin mawala sa labi ko ang ngiti, will actually she looks so cute. Nakapikit pa ito, hindi nakabawas sa ganda nito ang plaster na nakadikit sa noo nito.

OK enough for now. Nangingiting sabi ko sa sarili ko. Panay pa rin ang sulyap ko sa kanya habang nagmamaniho ako, and I can't control my self na gawin iyon. Ilang saglit lang at dumating na rin kami

"Hey! We're already here." Sabi ko sa kanya ng mapansing kong hindi pa rin ito tuminag. Mukhang hindi yata nito naramdaman ang paghinto ng sasakyan. So what I did, tinangal ko sa taynga niya ang earphone.

"Ano ba! Ba't ba nakikialam ka ha? Wala ka talagang magawa sa buhay mo ano? Kundi ang bweseten ako!" Nagulat ako dahil sa biglang pagsigaw nito sa akin.
Matalim ko siyang tinitigan ilang saglit din, kita ko naman na bigla itong natigilan. I shoke my head bago ako bumaba.

"Ok" I took a deep sigh before I contue. "If you want to stay here inside my car then fine with me, but don't blame me kung masufocate ka dito sa loob. Its not my fault anymore." Sabi ko pa sa kanya, before I step out from my car.