《Έναν έμορφον χορόν 》

21ο - 1913 μέρος β'

          Η μάχη του Μπιζανίου ήταν μια από τις τελευταίες μάχες των Βαλκανικών Πολέμων για την Ελλάδα ενάντια στους Οθωμανούς Τούρκους. Ο λόχος του Νικηφόρου βρισκόταν σε παλιά σπίτια που ήταν ακατοίκητα στην απέναντι πλευρά του Μπιζανίου. Κατέστρωναν εκεί τα σχέδιά τους και έκαναν την προετοιμασία. Ο Αλέξης, ως επικεφαλής της μεραρχίας του, ανέλαβε να εκφωνήσει τις εντολές που του είχαν δοθεί από τον διάδοχο Κωνσταντίνο, ο οποίος μολονότι βασιλιάς είχε και τον ρόλο του αρχιστράτηγου. Είχε απλώσει απάνω σε ένα τραπέζι βαρύ, ξύλινο, έναν χάρτη της Ηπείρου για να βοηθήσει την μεραρχία του να εκτοπιστεί στον χώρο της εμπλοκής και της επίθεσης. 

" Το βλέπετε αυτό εδώ; Είναι το οχυρό στα Γιάννενα. Τριγύρω χρειάζεται κύκλωση από τα δυτικά μέχρι και εδώ στα ανατολικά. Κινήσεις γρήγορες, αιφνιδιαστικές και τολμηρές. Θα καταληφθούν ολόκληρα τα Γιάννενα. Εσείς θα παρακάμψετε αυτό το σχέδιο και θα κινηθείτε κεντρικά και ανατολικά. Έτσι θα λειτουργήσει η παραπλάνηση. Οι εχθροί θα αποδυναμωθούν. Ο βασιλιάς ήταν ξεκάθαρος. Θέλει την άμεση παρεμβολή μας σε όλες τις μεραρχίες των αντιπάλων. Έγινα κατανοητός; " ρώτησε ο Αλέξης. Πήρε κάποια θετικά νεύματα και συνέχισε.

" Εγώ θα είμαι με πρώτο τμήμα της μεραρχίας και μαζί μου θα είναι όσοι παρευρίσκονταν στη Πίνδο. Είναι χρήσιμοι για τις κινήσεις. Επικεφαλής στο δεύτερο τμήμα ορίστηκε ο Βλάσσης. Θα πάρει τους υπόλοιπους. Σύμφωνοι; " Με αυτόν τον τρόπο ο Νικηφόρος, ως Βλάσσης, χωρίστηκε από τον Σωκράτη για άλλη μια φορά. Ο Σωκράτης βρισκόταν σε αναμμένα κάρβουνα από την ανακοίνωση εκείνου του ιατρού. Δε μπορούσε σε καμία περίπτωση να βρει κάποιον που να ξέρει τι απέγινε ο αδερφός του. Αν και δεν έμαθε απόλυτα το όνομα αυτού που έχασε τη ζωή του στη Λήμνο, εκείνος ήταν σίγουρος πως ο Ιεροκλής θα ήταν. Όφειλε ωστόσο να είναι υπεύθυνος και να μη το σκέφτεται. Είχαν πάει πολύ καλά στον πόλεμο. Δεν είχαν σοβαρές απώλειες και ποτέ δεν είχε τραυματιστεί ή είχε βρει κάποιον τραυματισμένο εκείνος για να του χαμηλώσει το ηθικό και να ζει με εφιάλτες. Τον εφιάλτη τον ζούσε ήδη. 

Πίσω στην Αμισσό

       " Εις τις 4 Μαρτίου επί του 1913 οι Οθωμανικές αρχές του στρατού επαραπλανήθην δια του ελληνικού στρατεύματος με επιθέσεις πυροβολικού και πυρ εντός των περιοχών Μπιζανίου - Κουτσελιού - Καστρίτσας. Ο αρχηγός του πρώτου τάγματος Αλέξιος, ανήγγειλε την επίθεσην εις τα παραπάνω μέρη με άκρα μυστικότητα και αξιοπιστία αντιστοίχως όπως ο αρχηγός του δευτέρου τάγματος, Βλάσσης, ο οποίος ήταν υπαίτιος του τραυματισμού του προστατευόμενου του Εσσάτ Πασά, Ομέρ Τεμέρογλου , ο οποίος εκτελούσε χρέη υπαξιωματικού στον Οθωμανικό στρατό. Οι εξελίξεις ήταν καθηλωτικές, αφού η δεύτερη μεραρχία κατάφερε δια αιφνιδιασμόν ίνα προκαλέσει ιδιαιτέραν σύγχυσην  στον τομέα -Άγιος Νικόλαος-Τσούκα, να προσχωρήσει στις παρυφές των Ιωαννίνων. Τα νέα διεδηλώθηκαν εις ολάκερην την Ήπειρον. Στις 6 Μαρτίου 1913, με την αποδοχή της πρότασης παράδοσης, το Σύνταγμα Ιππικού της Στρατιάς Ηπείρου εισήλθε στα Ιωάννινα. Οι απώλειες του ελληνικού στρατού κατά την μάχην, ανήλθαν σε 264 νεκρούς και τραυματίες. "