《Έναν έμορφον χορόν 》

25ο - 1913 μέρος στ'

      Η Αρετή πίστευε πως κάποιος της έκανε πλάκα, πως ήταν ένα πολύ κακόγουστο αστείο. Έβλεπε τον Αλέξη σαν ένα φάντασμα μπροστά της. Μέχρι πρότινος ήταν πεπεισμένη πως ο αγαπημένος της ζούσε, όμως τώρα όλα άλλαξαν. Δεν είχε βρει τον Ιεροκλή και δεν γνώριζε τι είχε συμβεί, οπότε ό,τι και να της έλεγε ο Αλέξης θα το θεωρούσε η αλήθεια. Είχε ένα βλέμμα αλλιώτικο πολύ αληθινό, πραγματικό. Τα μάτια του φώναζαν θλίψη, τα χείλη του ήταν ξερά και διψασμένα για ζωή. Η ταπεινότητα της φωνής του, η αγανάκτηση που ένιωθε όταν μιλούσε για τον Νικηφόρο, έκαναν την Αρετή να πιστεύει πως Αλέξης έλεγε την αλήθεια όσο κι αν δεν ήθελε να το συνειδητοποιήσει. Ποιος εξάλλου θα μπορούσε να ξεστομίσει ένα τέτοιο αδίστακτο ψέμα ; Ποιος είναι ικανός να ορίσει ποιος ζει και ποιος όχι;

        Ο Αλέξης την θωρούσε, τα μικρά της όμορφα μάτια να τον κοιτάνε θλιμμένα. Θυμήθηκε τα λόγια του Νικηφόρου για εκείνη, την αγαπούσε πολύ. Τώρα όμως ήταν η σειρά του να την αγαπήσει. Η Αρετή δεν μπορούσε να διανοηθεί αυτά που της ξεστόμισε ο Αλέξης.

" Καλατσέβ'ς ότι ο Νικηφόρος επιδέβ' το ρακάν; " είπε η Αρετή. Μέσα στη σύγχυση της δεν είχε αντιληφθεί ότι μιλούσε ποντιακά και ότι ο Αλέξης δεν ήτανε εξοικειωμένος με τη διάλεκτο.

" Δεν καταλαβαίνω τι λες, αλλά όταν θα είμαστε μαζί, και θα γίνουμε ένα ζευγάρι, όπως όλα τα άλλα, ελπίζω να μπορώ και εγώ να μιλάω σαν και σένα. " αποκρίθηκε εκείνος. Φαινόταν ήδη σίγουρος πως η Αρετή δεν θα είχε κανένα πρόβλημα με αυτή την απόφαση, την δική του απόφαση.

" Πάψε! Πάψε μη λες κουβέντα! Είσαι με τα συγκαλά σου άνθρωπέ μου; Καταρχάς πώς ξέρω ότι λες την αλήθεια;  πώς με ξέρεις; Πώς με γνώρισες; Ποιος σου είπε πού θα με βρεις; "

" Ο Νικηφόρος μου μίλησε Αρετή. Δεν μπορείς να αντιληφθείς τα λόγια του; Εσύ τον ξέρεις καλύτερα από τον καθένα. Είναι ικανός για κάτι τέτοιο. Αφού σε αγαπάει τόσο πολύ, σίγουρα θα ήθελε κάποιον καλό άντρα στο πλευρό σου σε περίπτωση που εκείνος χανόταν στον πόλεμο. " της απάντησε με ωριμότητα. Από τη μία, ίσως και να είχε δίκιο. Μπορεί ο Νικηφόρος να του το είπε για να την προστατεύσει, από την άλλη όμως, ποιος μπορεί να πάρει αψήφιστα έτσι τα λόγια κάποιου ανθρώπου; Η Αρετή τώρα πια ήταν σχεδόν πεπεισμένη πως τα λόγια ήταν όντως του Νικηφόρου.

" Δεν...δεν ξέρω... Άσε με λίγο να ηρεμήσω. Εάν αποφασίσω κάτι θα σε βρω στην εκκλησία μεθαύριο το βράδυ. Είναι μία πολύ δύσκολη απόφαση." του εξομολογήθηκε. Αυτός φάνηκε να δείχνει κατανόηση.