-C L O U D -
☁ 12 ☁
.................
🍁 အင္း.....
အခုအခ်ိန္သူေသမယ္ဆို
ေသဖို႔အတြက္လံုေလာက္သြားၿပီထင္ပါရဲ႕ 🍁
_______________________________________
Novemember- ( 21.11.2007 )
ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္ရင္း မၾကာခင္ေပ်ာက္ကြယ္ေတာ့မယ္ေနေရာင္ျခည္ေၾကာင့္ေ႐ွာင္းက်န္စုတ္တစ္ခ်က္သတ္လိုက္မိတယ္ ။
နာမည္တစ္ခုကိုတစာစာေအာ္ဟစ္သံေတြနဲ႔အတူ သုသာန္ရဲ႕အနီးအနားပတ္လည္မွာလည္းစိုးရိမ္တႀကီးလိုက္႐ွာေနၾကတဲ့လူေတြကအေျမာက္အျမား ။
ထိုကေလးဘယ္ကိုမ်ားေျပးသြားတာပါလိမ့္!
အပူတျပင္းလိုက္႐ွာေနၾကတဲ့လူအုပ္ႀကီးနဲ႔လမ္းေၾကာင္းခြဲထြက္လိုက္ရင္း ေ႐ွာင္းက်န္သုသာန္ရဲ႕အေနာက္ဘက္ျခမ္းကိုေျခဦးတည္လိုက္တယ္ ။
ေဟာင္းႏြမ္းၿပီး သားေရဖတ္ေတြအနည္းငယ္လန္ေနတဲ့လက္ပတ္နာရီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့အခ်ိန္အားျဖင့္6နာရီထိုးဖို႔10မိနစ္အလို ။
သူအိမ္ျပန္ဖို႔ေနာက္က်ေနၿပီဘဲ့!
ဒီဘက္ကBusကားလိုင္းေတြက6နာရီေက်ာ္တာနဲ႔ ကားေတြကိုအစေတာင္႐ွာရေတာ့တာမဟုတ္ေတာ့ ။ ဒါေပမဲ့လည္းထိုကေလးေလးကိုသူဆက္ၿပီး႐ွာခ်င္ေသးသည္ ။ ျပန္႐ွာလို႔မေတြ႔ေသးဘဲ့နဲ႔ေတာ့သူမျပန္ခ်င္ေသးပါ ။
ေ႐ွာင္းက်န္ရဲ႕ေျခလွမ္းေတြတစ္စထက္တစ္စေဝးကြာလာမႈနဲ႔အတူ ေနဝင္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ေကာင္းကင္ႀကီးဟာလည္းေမွာင္မိုက္ျခင္းအတိ ။ အလင္းေရာင္နဲ႔ပတ္သက္တာဘာတစ္ခုမွယူမလာမိတဲ့သူကေတာ့အေမွာင္ထဲ့မွာ ေကာင္းကင္ေပၚကလအေရာင္နဲ႔သာ စမ္းတဝါးဝါးေလ်ွာက္လို႔ ။
ကေလးရဲ႕နာမည္ကိုေအာ္ေခၚၿပီး႐ွာဖို႔ၾကျပန္ေတာ့လည္း နာမည္ကိုေတာင္မသိေတာ့အခက္သား !
ထိုအခ်ိန္ တိုးျငင္းစြာၾကားလိုက္ရတဲ့ငိုသံေလး! အသံလာရာဆီတေရြ႔ေရြ႔ေလ်ွာက္သြားလိုက္ရင္း နီးကပ္လာတာနဲ႔အမ်ွငိုသံေလးက ိုပိုၿပီးပီျပင္စြာျကားလာရတယ္ ။
