Ter discussie

Ouderschap

Aangezien problemen die op volwassen leeftijd naar boven komen vaak zijn ontstaan in de kindertijd, vind ik al niet dat sommige mensen ouders moeten worden. Dat vind ik bijvoorbeeld als ik zie hoe sommige kinderen wonen op voorlichtingsmateriaal van school. Dat vind ik ook als ik hoor dat moeder van Sharleyne blijft beweren dat dit 8-jarige meisje zélf van 10 hoog was gevallen. Dat vind ik nog steeds als ik hoor dat er al drie kinderen bij een gezin door Jeugdzorg zijn weggehaald en de vrouw nu van de vierde zwanger is. Dat vind ik al helemaal als ik lees dat sinds de invoering van de NIPT-test in Denemarken daar bijna geen kinderen met het Downsyndroom meer zijn geboren.

Op de middelbare school was het onderwerp abortus altijd de minst favoriet. Vooral omdat de argumenten van voor en tegen al breed uitgemeten waren en de slagzin "waar leg je de grens?" was. Het was ook de minst favoriete, omdat niemand voor een ander wil kiezen wat hij of zij moet doen. Vanaf dat debatjaar tot nu heb ik veel verschillende meningen gehad over het vroegtijdig eindigen van een zwangerschap. Ook omdat ik zelf een keer de pil was vergeten. Het drong amper tot mij door hoe groot de impact zou zijn. Er is in mijn studentenkamer simpelweg geen ruimte voor een wieg.

Ik heb eens onder een Instagram post gereageerd met de uitdagend kritische vraag 'Moeten mensen die hun kind gaan wegzuigen omdat het bijvoorbeeld Down heeft wel ouders worden?'. Niet helemaal keurige formulering, moet ik zeggen. Het ontstond dan ook uit onbegrip vanuit mijn kant. Als je kind niet goed genoeg is, moet het maar weg. Daarna wel een vrolijk gezinnetje met twee "normale" kinderen beginnen?

Hoewel het vervolgens ging over dat ik tegen de eigen keuze van de vrouw zou zijn, kreeg ik ook het volgende tegenargument: dat sommige ouders niet voor die kinderen kunnen zorgen. In Nederland bespreek je met de huisarts wat je opties zijn bij vroegtijdige constatering van een aandoening en wordt je gemotiveerd je eigen keuze te maken. De arts gaat je ook gelijk doorverwijzen als je nog verdere ondersteuning nodig hebt. Waar ik echt niet meer tegen kan is dus hoezeer er gehaat wordt op SGP, omdat ze anti-vrouwen en hun vrijheid zouden zijn - terwijl in hun partijplan staat dat ze vooral willen investeren in alternatieven voor abortus. In dit soort gesprekken dus. Weten mensen wel hoeveel hulp je in Nederland kunt krijgen als je zwangerschap niet gepland is, of als je kindje een afwijking heeft?

Het heeft voor mijn part niet zo'n zin om te gaan praten over of een vrouw wel of geen abortus mag plegen. Ik vind dat mensen langer moeten nadenken over het hebben van kinderen of niet. Meer in gesprek moeten gaan met mensen in plaats van stellig aan één kant te blijven. Je kan over abortus bijna geen gesprek voeren, namelijk.