Ter discussie

Leven op de straat

Er moet even iets van mijn hart af!

In Utrecht heb je een netwerk voor dakloze mensen. Zo heb je veldwerkers, die door middel van een vertrouwensrelatie op straat rondlopen en mensen aanspreken, om te kijken waar ze iemand bij of naartoe kunnen begeleiden. Je hebt ook de Inloop, waar ik stage loop, waar mensen voor de basisbehoeften langs kunnen gaan en waar wij ook kijken wat we iemand kunnen bieden. Dan heb je de nachtopvang, wat grote slaapzalen zijn, en nachtopvang die bestaat uit kamertjes zoals in een hostel. Voor de nieuwe daklozen die zich aanmelden bij het stadsteam zijn boven de Inloop éénpersoonskamertjes die iemand toegewezen kan krijgen voor 14 dagen. Daarna moet diegene ergens anders heen. Eigenlijk zitten die kamertjes bijna altijd vol, zodat je naar die grotere slaapzalen moet.

Als je plotseling op straat komt te staan en je kunt bij niemand terecht en hebt geen geld, dan heb je een probleem. Vooral omdat de voorzieningen organisatorisch nogal schijt zijn. Eigenlijk zit alles altijd vol. Toen de lockdown werd afgekondigd, ging er in Utrecht een nachtopvang voor alle daklozen open. Specifiek alle daklozen, inderdaad. Want als je niet uit Nederland komt, heb je helemaal nergens recht op.

Er zijn mensen die naar Nederland worden gelokt en zij betalen een hoop geld om hier uiteindelijk opgelicht te worden en op straat te belanden. Er zijn mensen die een werkdag van 12 uur maken en die uiteindelijk niet betaald worden. Er zijn mensen die maandenlang voor één bedrijf hele lange dagen maken en in een slecht huis wonen en ineens niet meer nodig zijn en dus op straat worden gezet. Er zijn mensen die gewond raken en daarom door hun werkgever (die vaak ook de huisbaas is) er uit geknikkerd worden. Voor deze mensen wordt niet gezorgd, al zag ik laatst wel dat de burgemeester van Rotterdam betere huisvestiging wil eisen. Heel fijn natuurlijk maar in de realiteit zijn er veel locaties die deze arbeiders uitbuiten, ook met betere huisvesting. Er lopen echt veel Oost-Europese mensen op straat te zwerven. Think again voordat je ze veroordeelt. Het zijn ook gewoon mensen die veel pech hebben gehad en die niet verder kunnen omdat dat organisatorisch gezien slecht mogelijk is.

Als je je baan verliest en je bent Nederlands, dan kun je een daklozenuitkering aanvragen, maar alleen als je een postadres hebt. Voor een postadres heb je een ID-bewijs nodig, maar wat als die van jou al een tijdje verlopen is omdat je veel schulden hebt en geen overheidsbrieven meer openmaakt? Juistem, dan heb je die dus niet, en moeten mensen moeite gaan doen om iets voor je te regelen. Dat zijn een aantal dagen buiten.

Toen de lockdown werd afgekondigd, openden er twee nieuwe locaties voor de opvang van dakloze mensen. Dit werden 24-uurs opvangplaatsen, omdat je niet van mensen kunt eisen dat ze binnen blijven terwijl je dakloze mensen buiten laat rondzwerven. Dat bracht veel van onze cliënten de nodige rust (en sommige meer ruimte om te gaan zuipen, ja, helaas. Opvang is niet voor iedereen een eerste stap naar herstel). Deze gaan weer dicht nu de lockdown eindigt. Veel mensen komen dan weer op straat te staan.

Terug naar het oude normaal. Ik vind het wrang.

Ter ondersteuning, een paar linkjes:

https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/daklozen-mogen-in-de-opvang-vanwege-aangescherpte-coronamaatregelen~b452a8ed/

https://nos.nl/nieuwsuur/artikel/2384295-arbeidsmigranten-in-nederland-geen-werk-geen-huis

https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/hoe-kunnen-meer-dan-vijftig-roemeense-migranten-in-limburg-ineens-zijn-verdwenen~bc37bb64/

https://utrecht.pvda.nl/nieuws/schrijnende-woon-en-werksituatie-van-arbeidsmigranten-moet-worden-aangepakt/