Het viel me gisteren op dat het om half zes nog een beetje licht is en ik dacht toen aan mijn neiging om in de lente van alles opnieuw te waarderen. Het komt dus voornamelijk door de zon dat ik normale dingen ineens ga romantiseren. Ik heb er een lijstje van gemaakt, om mezelf te dwingen de aantallen ook te waarderen.
Als de jongens boven voetbal kijken en je ze zo nu en dan heel hard hoort schreeuwen
Ik heb niets met voetbal, maar ik vind het leuk als ik mijn huisgenoten boven voetbal hoor kijken. Laatste tijd is dat vaak Barcelona tegen andere Spaanse clubs. Het is leuk hoe ze heel casual de opstelling bespreken (en Char en ik geen idee hebben) en daarna gedempt enthousiast de TV aanzetten.
Het is leuk als ik het rammelen van bierflesjes in de koelkastdeur hoor. Als ik goed luister, kan ik in mijn kamer de laagste tonen die ze uitstoten horen. Dat klinkt vervelend, maar het is niet storend. Juist het idee dat er mensen thuis zijn vind ik wel prettig. Het allerleukst vind ik het als ik ze een kreet hoor slaken als er naast geschoten wordt, als er een spannende zet werd gedaan, of wat dan ook.
Dit heb ik opzich al langer. Toen ik thuis woonde en mijn broer uit huis was ging mijn vader nog altijd in de slaapkamer voetbal kijken, alleen dan in zijn eentje, want dan zat mijn moeder meestal beneden. Soms hoorde ik hem dan ook allerlei gepassioneerde geluiden maken. Gewoon in zijn eentje (en soms met onze kat op zijn borst, die meestal bleef liggen en zo nu en dan geschrokken opkeek). Ik weet niet, ik vind het gewoon heel schattig hoe je op kunt gaan in zo'n wedstrijd. Hooligans daargelaten, voetbal verbindt op een positieve manier en dat vind ik leuk.
En eigenlijk werkt het ook zo als ik mijn andere huisgenoot, die de kamer naast mij heeft, piano hoor spelen. Ze had afgelopen weken niet zo veel tijd. Dus als ik haar dan hoor, dan vind ik dat leuk. Dat werkt ook de andere kant op trouwens. Eén van de jongens vertelde ook al dat hij het wel nice vindt om mij gitaar te horen spelen, omdat hij dan weet dat er meer mensen thuis zijn.
Op vrijdag mijn kamer schoonmaken
Ik doe dit eigenlijk altijd. Zodat ik, als ik terugkom van werk in het weekend, in een schone kamer thuis kom. Nu is het wel zo dat mijn kamer dan binnen twee dagen ook weer ranzig is. Maar het voelt in ieder geval altijd als het begin van de week en ik vind het fijn. Het is tevens ook het moment dat ik mijn was ophang (meestal) zodat het wasrek nooit in de weg staat als ik thuis ben. Ik vind dat heel vindingrijk van mezelf en kan mezelf er om belonen als ik gedweild heb.
Vaders
Ik hoop niet dat ik nu andere feministen op mijn dak krijg die hierover vallen vanwege rolpatronen en zo, maar ik wil alleen maar zeggen: ik vind een vader met zijn kind geweldig. Zag er eentje voor het groenteschap uitleggen waarom hij sommige producten beter vindt dan andere. Hij praatte rustig, deed tegelijkertijd zijn ding, maar luisterde naar het kind en was aanwezig.
Ik kan ook enorm genieten van de vaders die in de speeltuin aan het chillen zijn en voor zich uit staren. Ik weet niet. Er lijkt een soort unanieme vader-houding te zijn in de speeltuin. Staand. Twee handen in broekzakken. Beetje buikje naar voren. Nek ook een beetje. Wazige blik maar toch op je kind letten. Het ziet er zo relaxed uit. En vaders die spelen met hun kinderen zijn trouwens net zo leuk. Alsof je hun goofy-side, die ze sinds hun kindertijd een beetje hebben verstopt vanwege groepsdruk en volwassenheid, ineens weer op ziet komen. Ik vind weinig zo mooi.
Dineren
Kijk, eten moet je sowieso. En met corona kun je niet zoveel kanten op als je quality time met je vriendinnen wilt. Maar wat mij betreft mogen de eetdates die ik heb gehad afgelopen weken ook na corona best blijven. Het is een fijn moment om bij te praten en toch ook iets om handen te hebben. Om nieuwe dingen uit te proberen die ik voor mezelf niet zo snel zou maken. Ik weet niet of dat specifiek iets bij mij is, maar ik eet ook nog eens een stuk langzamer en zit dus sneller vol.
Ik vind kerstdiners nu ook niet zo vreselijk meer. Tuurlijk zit ik de helft van de tijd gewoon te eten of rond te wandelen in de kamer en kom ik amper aan het woord, alleen dat maakt me niet zoveel uit. Ik vond het fijn om afgelopen twee jaar vooral mijn familieleden te observeren en gewoon dankbaar te zijn.
Spelletjes
Vooraf moet ik zeggen dat ik niet heel competitief ingesteld ben en ook niet van spelletjes hou vanwege drank of zoiets. Ik zou niet kunnen vertellen hoe Bussen werkt. Of welk drankspel dan ook. Als het langer duurt dan 1 uur haak ik ook een beetje af. Maar ik wilde alleen maar zeggen: ik vind het leuk om via deze weg oprechte aandacht voor elkaar te hebben. Het chaotische deel eraan vind ik leuk, ik vind het grappig om tussendoor die korte opmerkingen uit te wisselen. Je kan gewoon bij elkaar zijn zonder meteen te moeten praten over wat een ander zoal bezighoudt. En er wordt veel gelachen. Dat vult mij sowieso wel met warmte.
Vrouwen die elkaar hypen in pashokjes
Ooit wel eens in de buurt van gedempt giebelende vrouwen gestaan? Dus niet tienermeisjes en geen overaanwezige, schreeuwende pubers. Maar gewoon vrouwen die met elkaar gaan winkelen en elkaar gaan overtuigen dat iets fantastisch staat? Dat ze iets voor elkaar uitkiezen waarvan ze weten dat de ander het niet zo snel zou pakken? Ik vind dat dus heel erg leuk. Ik vind het lief en het straalt waardering voor elkaar uit. Dat je daar soms iets van mee kunt pakken vind ik leuk.
आप पढ़ रहे हैं
Ter discussie
सामान्य साहित्यDé werkelijkheid bestaat niet en de waarheden zijn niet zo zwart-wit. Een samenstelling van betogen. Ik ga verkennen welke waarheden er zijn, en waarom. Waar het even kan, kijk ik van beide kanten. En waar ik me over opwind waarschijnlijk kies ik e...
