The Cold Guy Baby (Book 1)_COMPLETED

Chapter 3 (Part 1)

Elaine
◈────∘⋆𖥸⭑∘────◈

Halos lumuwa ang mata ni Kathy sa direksyon ko nang makita niya akong pumasok.

“You’re late again, wow, huh! You seem to be abusing Manager's kindness.” She said that I didn't care.

Baka masabunutan ko lang ang rebound hair niya. I sighed. Kinagat ko ang kuko ko nang maalala ko ang huli kong nakita si Tyler.

Jeez! Ako lang ang nakakita sa kanya. Dalawang araw na ang lumipas simula nung insidenteng nakita ko siya, pero hanggang ngayon, hindi pa rin ako mapakali. Pakiramdam ko, malapit lang siya.

And I hate this feeling, I don't like this feeling. Because I'm disgusted with myself why he's still really on my mind until now.

“Gosh! Just concentrate, Elaine.” I scolded myself and focused my attention on the computer monitor.

Nasa kalagitnaan ako nang trabaho ko ng tumunog ang phone sa tabi ko.

Bahagya akong umupo nang maayos at sinagot ito. Marahil, ito ang kliyente na humihingi ng pabor.

“Hello, Era's Publishing speaking.” I politely address whoever calls.

Kumunot-noo ko habang naghihintay ng sagot, pero isang kalokohan! Walang sumasagot, sa halip ay binabaan ako ng telepono.

“Ang sama ng ugali!” I annoyedly said when I lowered the phone.

Kathy looked at me with a Cheshire cat smile.

“Psst!” I hissed.

Nakita ko siyang umalis at pumunta sa opisina ni Boss, at maya-maya ay bumalik siya na may masamang tingin.

Heist! Itong babaeng to talaga. Galit na galit lagi sa akin.

“Miss, Guerrero, pinapatawag ka ni Manager Park.” Halata sa boses niya ang inis at mabilis akong tinalikuran saka bumulong pa ito.

“Tch! I'm even more beautiful than you. Amp.”

Naku! Pasalamat siya at mabait akong tao.

Kaimbyerna!
Hindi ko na lang siya pinansin at dumiretso ako sa opisina ni Boss. Pagkapihit ko pa lang sa seradura ng pinto ay bigla akong kinabahan.

Hinawi ko ang buhok na bumabagabag sa mukha ko saka huminga ng malalim bago tuluyang pumasok.

Jeez. Kinakabahan ako, pero bakit? Diyos ko. Baka may nagawa akong mali?

I couldn’t understand myself as soon as I entered. I was suddenly nervous and heaved a sigh. Likewise, I just ignored my feelings and headed inside the Boss desk.

I GREETED my Boss, who was obviously still busy talking with the man sitting in the visiting chair.

“Sir, pinapatawag niyo po ba ako?” Tanong ko at ramdam kong nakatingin sa gawi ko ang lalaking nakaupo sa isang upuan at hindi na ako nag-abalang sulyapan pa ito.

Jeez, parang kilala ko siya.

“Yes, so you can sit down and we need to talk.” He then presented the vacant seat opposite where his guest was sitting.

Dahil nakayuko ako, hindi ko masyadong makita ang mukha ng lalaki. Pero sigurado ako, nakangiti ito. Hindi na ako nagdalawang isip pa at umupo ako pero, bumalatay sa mukha ko ang pagkagulat nang mapagtanto kung sino ito.

“So, is she Miss Guerrero?” Tyler smiling said with the approval of Manager Park.

I stopped sitting and quickly stood up straight.

God, why did you let our paths cross again?

“Yes! She is Mr. Monteverde. Miss Guerrero, meets Mr.Tyler Monteverde, the new CEO of Montshire Enterprise. He is what I call my friend.” Manager Park smiled.

I let out a strained smile. I could also feel Tyler staring at me and I was about to melt.

“Ni-nice to meet you, Sir.” I stuttered to greet him.

Nakatitig siya sa mga mata ko kaya hindi nakaligtas sa akin ang malungkot niyang mga mata, repleksyon ng pangulila na hindi ko maintindihan kung bakit.

Napaiwas naman agad ako sa mga titig niya at doon ay napatingin ako sa nakalahad niyang kamay.

“It's nice to see you, Miss. Guerrero.” He held out his hand to me.

Bigla akong nakaramdam ng kaba. Nagdadalawang isip akong tanggapin ang kamay na inilahad niya sa akin. Ang kamay na naging dahilan ng paghihirap ko noon. Kamay niyang dahilan kung bakit ako laging nasasaktan at ang kamay niya ang dahilan kung bakit muntik na akong mawalan ng anak.

Pinipigilan kong tumulo ang luha sa aking mga mata habang nakatitig sa kanya. At kalaunan ay tinanggap ko ang kamay niya. Ngumiti siya, habang nakatitig sa mga mata ko. Mahigpit din niyang pinisil ang palad ko na para bang ayaw niya itong bitawan.

“I'm glad that you're here,” he whispered, smiling before releasing my hand.

I felt millions of voltage flowing through my veins when I caught a glimpse of this man's face again.

“So, Mr. Park. I won't be long. I have an appointment with Mr.Tan after this.” He said.

He caught me staring at him then a genuine smile flashes on his lips.

“It's okay, Mr Monteverde. I have a good conversation so you can count on it.” Boss smiled back as Tyler turned his back and didn't look back.

I let out a heavy sigh before I turned to my Boss and said goodbye.