The Cold Guy Baby (Book 1)_COMPLETED

Chapter 5

ELLAINE POV

Paglabas ko ng opisina ni boss ay agad akong dumeretso sa Comfort room. Naghilamos ako ng mukha dahil nararamdam kong tumutulo na pa-isa-isa ang mga luha ko.

Pigil ang iyak kong tumitig sa salamin upang hindi mapahagulgol.

Ang sakit lang kasi.
Akala ko kaya ko na siyang kalimutan pero hanggang ngayon, bumabalik ang nararamdaman ko.

Yung sakit na pinipilit kong kalimutan, nanatili parin pala.

God, anu bang dapat kung gawin? nai-usal ko at pinapahiran ang mga luha kong nagtatangkang papatak.

I sighed and bitterly smiled.

Kaydali lang sa kanya ang lahat.
Kay dali niyang matanggap ang lahat. Bakit ba hanggang ngayon apektado parin ang puso ko?
Bakit?

Nanlalabo ang talukap ng mata ko dahil sa mga luha ko kaya panay hilamos ko ng mukha. Pagkatapos kong mailabas ang sama ng loob ko ay nagpasya akong mag-retouch ng kaunti.

Tinitigan ko ang sarili ko sa salamin.

Jeez, namumula ang ilong ko.

Hayst! Let him Ellaine, kaya mo 'yan. kakayanin mo para kay Tyson. Pagpanatag ko sa sarili ko at isang pilit na ngiti ang inilabas ko.

Pero pangit pala kapag pilit.

Hayst, nagmumukha lang akung ewan.

Nakanguso kong bulong at bahagyang tumigil ng may marinig akong boses papalapit sa kinaroroonan ko at bahagya akong napangiwi ng mapagmasdan kong sina Katty at Beth pala.

"Ang gwapo niya, sino kaya hinihintay niya Kath? Hayst, kung ganyan ka gwapo ang boyfriend ko ay hinding-hindi ko hahayaang titigan siya ng iba." Malanding sambit ni Betty na ikinataas ng kilay ni Katty ng makita ako sabay irap sa akin.

She do to stared me from head to toe.

"Nandito ka pala." Ngising aso niyang sambit na ikina roll eyes ko rin sa kanya.

"So, ei nandito ka rin naman, hindi ba? Tssk." Pagmimilosopo ko at agad siyang tinalikuran.

Hindi ko na inantay pang magsalita ang bruhang iyon baka masabunutan pa ako.

Abala ako sa kakapagpag ng damit ng may mahagip ang mata ko.

Napahinto ako at ramdam ko ang pagkabog ng puso ko dahil nagsimula na uli iyong magwala.

Hindi ko alam papanu ako lalayo at iiwas dahil nasa harapan ko na siya at nakalapit na.

"Hai." bati niya na ikinakuyom ng kamao ko. "Hinintay talaga kita, para maka-usap. Im sorry kung---"

"Para saan,Tyler?" Pagputol ko sa sasabihin niya at masama siyang tinitigan.

"I-i just wanna talk to you, El." Mahinahon niyang ani.

"Wala akong oras. Umalis ka na." Pagtaboy ko sa kanya at nagsimula akong humakbang at pinilit kong kinalaban ang sarili kong mapatitig sa mukha niya.

Bago paman ako tuluyang makalayo sa kanya ay mabilis na niyang hinawakan ang braso ko upang pigilan.

"Ellaine, please---kahit saglit lang." Pagsumamo niyang sambit.

Hinarap ko siya bago ako napangisi ng bahagya at tinaasan siya ng kilay.

"Para saan pa, ha? Anu bang pag-uusapan natin gayong wala na tayo. Matagal na tayong tapos Tyler." Giit ko na ikinatigil nito.

Natahimik na rin siya at kita ko ang paglungkot ng mga mata niya.

"I know at hindi ko mababago pa iyon, pero sana naman hayaan mo akong magpaliwanag. Kahit sandali lang."

I laughed and cross arms.

"Sige, magsalita ka na. Sabihin mo na dito mismo." Hamon ko.

"Ellaine."

"Hindi mo kaya? Isa lang ibig sabihin niyan Tyler. Wala kang dapat ipaliwang, kaya please lang. Tama na." Sambit ko at aakmang talikuran siya ng magsalita ito.

Napa tingala ako at pinilit kong h'wag maiyak sa harap niya. Ayaw kong sabihin niyang mahina ako.

"Galit ka parin ba hanggang ngayon Ellaine. Hindi mo ba ako kayang patawarin?" May hinanakit ang boses niyang sambit na ikina punas ko kaagad sa luha kong nagtangkang lumandas.

"I'm not. Ayaw lang kitang maka-usap." Sagot ko at hindi siya nilingon.

"Then, why you shoo me away if you're not, for God sake Ellaine, hinanap kita kung saan. Mas gugustuhin ko pang sumbatan mo ako at bubug-bugin keysa sa pilit mo akong inilalayo sayo." I heard his voice broke kaya natigil ako.

Pero buo ang desisyon ko.
Ayaw ko na at natatakot ako.

"Umalis ka na." Namumuo ang luha kong tugon at mabilis ko iyong pinunasan bago ko siya hinarap.

"Look at me now, I'm fine and better. So please, gusto ko ng katahimikan Tyler." Ani ko't tugon na ikinatitig nito sa mga mata ko.

He bitterly smiled staring at me bago ito humakbang papalapit sa'kin na siyang ikanaatras ko naman.

Agad kong iniwas ang mukha ko at ibinaling iyon sa ibang deriksiyon.

I heard him sighed.

"I'm really sorry, Ellaine if I caused you a lot of pain. But, I'm happy seeing you again. Don't worry, aalis ako ngayon, but I'll be back tommorrow and winning you back." Seryoso niyang sambit at isang ngiti ang sumilay sa labi nito bago ako tinalikuran.

Naiwan akong nakatulala at hindi alam ang gagawin. Hindi ko siya maintindihan.

PAGKATAPOS akong iwan ni Tyler ay agad akong tumungo sa Roof Top para na rin makalanghap ng sariwang hangin.

Pigil ang luhang napatingala ako sa kalangitan at napabuga ng hangin.

Lord naman, bakit ko pa siya nakita pang muli? At kung bakit kay liit ng mundo at muli mo kaming paglandasin dalawa.

Kahit gaano ko pa ka-gustong makalimot pero nanatili pa rin yung sakit.
Ayaw ko sa pagpintig ng puso ko na parang sinasabi niyang sa kanya parin ito tumitibok.

Naisambit ko sa isipan ko at napahid ko ang luhang lumandas sa pisngi ko ng hindi ko namamalayan.

God, umiiyak na naman ako.

Knowing Tyler. Siya ang taong nakilala kong hindi natitibag ang salita.

"God, bakit?'' Naitanong ko na lang habang naluluha.

Bakit hanggang ngayon hindi ko parin makalimutan yung mga sakit na dinulot niya?
Bakit siya parin?
Yung kirot at pagkamuhing nadarama ko sa kanya noon, ngayon bumabalik na naman.
Akala ko tuluyan ko na siyang nakalimutan dahil lumayo ako at pinangako ko sa sarili kong hindi na ako maapektuhan sakaling magkita man kaming dalawa.
Pero akala ko lang ang lahat.
Akala ko lang.

"Gosh Ellaine, tama na naka move on kana hindi ba?'' Pangungumbinsing usal ko sa sarili at mariing napapikit kasabay ng pagbabalik tanaw ko sa masalimuot kong nakaraan kasama siya.