Öldükten sonra dirilen Jonghyun'un, Deachan boyutunda çekeceği acı dolu dakikalar...
Tanrı, Jonghyun'a ilk ve son bir görev verir. Halen hayatta olan ruh eşi ile bir araya gelmelerini sağlayarak vedalaşırken, hayatın yaşamaya değer olduğunu öğretec...
İki melek ışıklar eşliğinde karanlık arafı aydınlattı. ikisi de yanıma yaklaştı, içlerinden biri bana "acılarına son veren bir görevin var. Yapmazsan bedenin sonsuza kadar arafta tutsak kalacak, huzur nedir bilmeyeceksin! Özgür olmayan tinin sonsuz ızdırap çekecek."
Güldüm, normalde de özgür müydüm? Kafama bir silah dayamıştım bir sabah uyanamadım yaşadıklarımın hepsi buydu.
Neşeli çocuk intihar etmiş!
Duyum saldı herkes birbirlerine: "ünlü idol bugün yaşamını yitirdi! İntihar, çok genç yaşta. Hâlâ nedeni araştırılıyor..."
Kelimelerin önemli kısımları buydu.
Bep pes etmiştim, o saçma dillerine birer meze olmuştu ölümüm. Acun da (Dünya da) kara toprağa gömülen cansız bedenim, eğlenceli gelmişti haber sitelerine.
Ne de olsa onlara bir iyilik yapmıştım, para kazandıran bir iyilik.
"Kim Jong-Hyun 27 yaşında, bugün toprağa verildi. Hayranları için yas dolu bir gün..."
Bir anda cenaze törenimde buldum kendimi. Duyuyorum, ben uyandım, yanınızdayım! Bakın ölmedim!
"Anne! Baba! Benim, bakın ben buradayım o ceset kimin, o cansız beden yoksa ben miyim?"
Beni seven herkese doğru koştum ve kollarını, omuzlarını tutup "durun! Bakın, ben yaşıyorum!" dedim.
Kimsede tepki yoktu bir günde yok olmuştum resmen.
Bir kurşun mu? Yoksa haplar mı? Boğazını sıkıp nefesini kesen bir ip mi?
İki kız en arka sırada konuşuyordu.
"sana şunu diyeyim Soo-bin, o adam uyuşturucu bağımlısıydı. Haber kanalları bunun hakkında konuşmaz zaten. Bilirsin, idolleri hep bu bataklıkta. Onlar iğrenç birer canavar. Kesin kadınları taciz ediyordu bunu da biliyordum."
"Ha-eun kes sesini! O adam eğlenceli mutlu ve..."
"uyuşturucu bağımlısı."
"Ha-eun yeter, sus! Onun temiz bir kalbi vardı!"
Kafamı salladım, olumsuzca ve tiksindim kendimden.
Ben bu muydum?
Lütfen bilmediğiniz konularda ahkâm kesmeyin.
Göz önünde ünlü hayatı yaşamak bana göre değildi.
Sanırım zor olanda buydu; Dünya'ya açılmak ve herkesin önünde bir hayat yaşamak. Niye bunu seçtim ki? Çok saçma.
Ne diyebilirim daha fazla hiç bilmiyorum. Sadece bir şeyleri iyi yaptığımı söyleyin.
İyi şeyler yaptım ve çok fazla çalıştım.
Ablam So-dam ne kadar da üzgündü... O beni anneme "cesur bir adamdı... Çok çalıştı, artık huzurla dinlenecek." diyerek avuttu. Babama ise "ağlama baba o çok başarılıydı, baksana etrafa ne çok seveni var benim kardeşimin..." diyerek avuttu.
Beni sonsuzluğa uğurlarken yüzünüzde tebessüm olmasa da, hatalı olduğumu da söylemeyin.
Tıpkı ablam gibi... Huzur bulmam için "Çok çalıştı, iyi şeyler yaptı." deyin.
Peki ablam... O ne ile avundu? Ona son attığım mesajın satırlarında ölmeden hemen önceki nefesim ile mi?
Bir anda acundan koptum, ama ölmeme rağmen şuan daha canlı hissediyordum.
Herkese "duyun beni!" diye bağırdım. Cenazemi gördüm, hakkımda olan şeyleri duydum ve gördüm.
Shinee grubu artık bensiz yol alacak...
Hepsi benim yokluğuma söyleyecekti tüm o şarkıları; eğlenceli, üzüntülü.
Hepsi bendim, tükenmiş haykırışımda karbonmonoksit zehirlenmesi geçiren genç şarkıcıydım ben.
Bu çılgıncaydı, tıpkı benim gibi.
Beni iki melek tutup getirdi bu boşluğa, "burası araf, burada bekle. Tinin huzur bulsun diye son bir görevin var." dediler.
♠♠♠
|DORA🌺|
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
