Öldükten sonra dirilen Jonghyun'un, Deachan boyutunda çekeceği acı dolu dakikalar...
Tanrı, Jonghyun'a ilk ve son bir görev verir. Halen hayatta olan ruh eşi ile bir araya gelmelerini sağlayarak vedalaşırken, hayatın yaşamaya değer olduğunu öğretec...
Gözlerimi kapattım boşluktayken "huzur nedir?" diye sordum meleğe.
Melek bana "sana diyeceklerimi dinle, bana soru sorma." dedi.
"Sen Lee Eun Kyung oğlu, adı Kim Jong hyun olan kişi. Sen, 27 yaşında uçmağa vardın, sana verilen ömrün sonuna geldin. Sana verilen yaşama karıştılar. Tanrı sana bir şans verdi, tinin huzur bulsun istedi.
Dünyaya gönderileceksin ve eğer yaşasaydın iki yıl içinde evleneceğin kişi ile bir gün geçirip onu mutlu edip, gününün iyi bitmesini sağlarsan, tinin sonsuz huzura kavuşacak."
Meleklere "peki..." dedim ama cümlem daha bitmemişti ki bir anda dünyada buldum kendimi.
Akşam karanlığı, geceyi ise aydınlatan bir ay ve nefes aldığım bir yaşam vardı.
Elimde bir telefon tutmuştum. Navigasyon bir konuma gitmek üzere hazırdı, bense ışıklarda bekleyen bir yaşayan ölü.
Bir kadın omzuma çarptı, dokunuşu hissettim o an "özür dilerim bayım!" koşarak uzaklaştı.
Donuk bir adamdım, aklar içinde yaşamak ve ölmek benim acunum olmuştu.
Bir adam ve kadın el ele tutuşmuş, CU market poşetleri ellerinde mutlu ifadeyle yaklaştı yanıma "görevini unutma." dedi adam ve üç adımda soluklaşıp, yok oldular.
Telefon ısrarla uyarı veriyordu gitmem gerekti, karımı görecektim.
Artık karım olamazdı...
Kafama bir mermi sıktılar benim. Yaşamdan aldılar beni. Ben minik bir çocuktum, camdan dışarıyı izliyordum kiraz ağacı yağmur altında ıslanırken onu korumak için dışarı çıkıyordum, kısa sürecekti bu.
Yağmur kesildiğinde, ben sadece eski bir fotoğraf gibi anı olarak kalacaktım.
Yaşayamayan düşlerin eski bir fotoğrafı.
Elleri kolları zincirle bağlı, gözleri ipek bezle kör edilmiş yazılıp silinen bir adam.
♠♠♠
|DORA🌺|
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
