Αρης(POV)
Γ:πεθανε ο οδηγος του αλλου οχηματος, λυπαμαι.
Α:η Κατ;
Γ:χρειαζομαστε κι αλλο αιμα 0 αρνητικο για την εγχειρηση της αλλα ειναι σπανιο και δεν εχουμε δοτες.
Ε:εγω εχω 0 αρνητικο, μπορω να της δωσω.
Γ:δεν γινεται αυτο, η ποσοτητα που χρειαζομαστε δεν γινεται να τη παρουμε απο ενα ατομο.
Ε:σας παρακαλω, θα κανω τα παντα για να τη βοηθησω.
Γ:καλως, ακολουθησε με.
Πηγαμε σε ενα δωματιο λιγο πιο περα απο το χειρουργειο και μου πηρε τη ποσοτητα αιματος που χρειαζοταν για το χειρουργειο της Κατ. Οταν τελειωσε ζαλιζομουν αρκετα αλλα σηκωθηκα και επεστρεψα εξω απο το χειρουργειο για να μαθω νεα της. Μετα απο λιγη ωρα ειδαμε τον γιατρο να μας πλησιαζει παλι.
Γ:το χειρουργειο πηγε αρκετα καλα αλλα δεν μπορουμε να πουμε τιποτα με σιγουρια ωσπου να τελειωσει η ναρκωση. Προς τα παρον θα τη μεταφερουμε παλι στο δωματιο της. Δεν γινεται να την επισκεφθητε σημερα, καλο θα ηταν να ξεκουραστει.
Χ:ενταξει, σας ευχαριστουμε.
Β:τι θα κανουμε τωρα;
Π:εσεις παιδια πηγαινετε να ξεκουραστειτε, αρκετα εχετε περασει. Θα σας ειδοποιησουμε αν εχουμε καποιο νεο.
Ε:δεν υπαρχει περιπτωση να φυγω.
Σ:Αρη μολις συνηλθες απο κομμα, χρειαζεσαι ξεκουραση.
Ε:δε την αφηνω, εκεινη δε θα το εκανε.
Μ:σε παρακαλω αγορι μου πηγαινε σπιτι, τουλαχιστον για να κοιμηθεις καποιες ωρες και ξανα ερχεσαι αυριο.
Ε:αν θελετε να φυγετε εσεις στο καλο, εγω δε θα φυγω απο εδω ωσπου να ανοιξει τα ματια της.
Εφυγα απο το χωρο αναμονης και προχωρησα προς το δωματιο της. Εφοσον σιγουρευτηκα οτι δεν ηταν κανεις μεσα, μπηκα και καθισα διπλα απο το κρεβατι της. Δεν ειχα σκοπο να την αφησω και ποτε δε θα το κανω μεχρι να με διωξει εκεινη. Ειναι οτι πολυτιμοτερο εχω στη ζωη μου και θα κανω τα παντα για να γινει καλα. Περασα ολο το βραδυ ξυπνιος μαζι της περιμενοντας ενα σημαδι οτι τα καταφερε. Αντιθετως ομως το μονο που ακουγα και μου εδινε ελπιδα ηταν ο ηχος απο το μηχανημα που μου επιβεβαιωνε οτι χτυπα ακομα η καρδια της και οτι ειναι ζωντανη.
(....)
2 βοδομαδες εχουν περασει απο το χειρουργειο της Κατ και ακομα δεν εχει δειξει καμια βελτιωση. Ολη την ωρα βρισκεται καποιος μαζι της και της μιλαει για να μην μενει μονη αλλα δεν ανταποκρινεται. Προσπαθω να μενω οσο το δυνατον περισσοτερο στο νοσοκομειο αλλα οταν δεν ειμαι και παω να τη δω ο γιατρος μου επιβαβαιωνει παντα οτι η κατασταση της ειναι σταθερη χωρις ομως καμια απολυτως βελτιωση.
Αυτη τη στιγμη ειμαι μονος μαζι της γιατι ολοι ηταν εξουθενωμενοι απο την αυπνια και εμεινα εγω για το βραδυ. Πλησιασα κι αλλο τη καρεκλα μου κοντα της και της επιασα το χερι.
"Σε παρακαλω μωρο μου, μη μου το κανεις αυτο. Ειμαστε ολοι εδω για εσενα και μας λειπεις παρα πολυ. Μη σταματησεις να προσπαθησεις να παλευεις. Το ξερω οτι με ακους, το μονο που θελω απο εσενα ειναι ενα σημαδι οτι εισαι ακομα εδω και οτι δε θα με εγκαταλειψεις παλι. Σε αγαπαω ρε Κατ."
Της ειπα και ειδα στον παλμογραφο τους χτυπους της καρδιας της να ελαττωνονται και η γραμμη της ζωης της ισιωσε.
"Οχι ψυχη μου μη με αφηνεις. Σε παρακαλω δεν θα αντεξω χωρις εσενα στην ζωη μου. Μεινε κοντα μου και θα τα καταφερουμε μαζι."
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
You Changed Me!!
Fanfiction"ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΠΟΥΣΤΗ ΛΟΓΟ ΤΟΝ ΑΦΗΣΕΣ ΝΑ ΣΕ ΑΓΓΙΞΕΙ;" μου φωναξε και αρχισε να με πλησιαζει. "Δεν σε αφορα το τι κανω Αρη. ΠΑΡΑΤΑ ΜΕ!" Φωναξα και πηγα να φυγω αλλα με αρπαξε απο το χερι και με κολλησε στο τοιχο. Ηταν τοσο κοντα μου, που ενιωθα την ανασα...
