Catfish στον έρωτα

Nine

Αποχαιρετιστήκαμε με τα παιδιά καθώς έπρεπε να φύγουν νωρίτερα ενώ εγώ δυστυχώς ή ευτυχώς είχα όλη την ώρα στην διάθεση μου. "Μόνη;" 'άκουσα την φωνή του Stephen πίσω μου.

Έγνεψα θετικά και μάζεψα το κορμί μου. " Τα παιδιά έπρεπε να φύγουν επειδή έπρεπε να κάνουν μια δουλειά".

"Και εσύ;"

"Εγώ..δεν έχω να κάνω τίποτα απολύτως".

Μάζεψε τα πιάτα των παιδιών ενώ άφησε το δικό μου χωρίς να με κοιτάξει. "Αν με περιμένεις θα τελειώσω την βάρδια μου και μπορούμε να φύγουμε μαζί". μουρμούρισε.

"Έχεις πολύ ακόμη;" ρώτησα εκείνος έγνεψε αρνητικά. "Μισή ώρα περίπου" πρόσθεσε.

Σκέφτηκα ότι δεν είχα κάτι καλύτερο να κάνω επομένως αποφάσισα να τον περιμένω για να φύγουμε μαζί.

"Πολύ όμορφα τότε, θα σε περιμένω". Μου χαμογέλασε και έφυγε για την κουζίνα.

Η ώρα πέρασε πολύ γρήγορα. Το ρολόι του κινητού μου έδειχνε 18:30 ακριβώς. Ένιωσα ένα χέρι στον ώμο μου και ήξερα ότι είναι του Stephen. "Πάμε;" ρώτησε και συμφώνησα.

Αρχίσαμε να βαδίζουμε τον δρόμο του γυρισμού για τις εστίες. "Θυμάσαι όταν ήμασταν μικρά που παίζαμε στον δρόμο;" ρώτησε σπάζοντας την σιωπή.

Ξαφνιασμένη με τα φρύδια σηκωμένα γύρισα και τον κοίταξα. Που στο καλό το θυμόταν αυτό;!

"Το θυμάσαι;" απάντησα έκπληκτη στην ερώτηση του.

Ένα χαμόγελο στόλισε τα χείλη του. "Πως γίνεται να το ξεχάσω; Περάσαμε αμέτρητες ώρες μαζί έτσι ".

"Θυμάσαι που έπεφτες συνέχεια κάτω και αναγκαζόμουν να σε σηκώνω συνέχεια και να φροντίζω τα τραύματα σου;"

Έσμιξε τα φρύδια του παριστάνοντας τον θυμωμένο. "Έι, ξέρουμε και οι δύο ότι είχες πολλές περισσότερες μελανιές στο σώμα σου απ' ότι εγώ". 

Στο μυαλό μου άρχισαν να παίζουν όλες αυτές οι αναμνήσεις σαν καρέ ταινίας. Εγώ και ο Stephen συνηθίζαμε να τρέχουμε στους δρόμους και να παίζουμε χιονοπόλεμο χωρίς σταματημό. Όποτε έπρεπε να φύγει κάποιος από τους δύο ,ο άλλος μελαγχολούσε και μετρούσε τις ώρες και τα λεπτά μέχρι να ξαναϊδωθούμε. Οι γονείς μας ήταν πολύ στενοί φίλοι και έτσι περνούσαμε πάρα πολύ χρόνο μαζί, τουλάχιστον μέχρι να γεννηθεί η μικρότερη αδερφή του. Οι γονείς του τότε αναγκάστηκαν να μένουν περισσότερο σπίτι για να φροντίζουν την μικρή και έτσι αυτό είχε ως αποτέλεσμα να συναντιόμαστε όλο και λιγότερο. Τότε περίπου ήταν το διάστημα που κατάλαβα ότι τρέφω ερωτικά συναισθήματα για τον Stephen. Με το να την απώλεια του από την καθημερινότητα μου, όλα όσα ένιωθα δυνάμωναν ακόμη περισσότερο.