Sterek

32.Bölüm

SCOTT:
Kaçıncı olduğunu sayamadığım sopa bu sefer karın boşluğuma inerken ağzıma gelen kanı hissettim ama hala Stiles'ın yerini söylemiyordum.

"Çok inatçısın Scott sadece yol tarifi vereceksin"

"Sen de çok salaksın sence sadece yol tarifi dediğin şeyi sana söyler miyim"

Adam sopayı kenara bırakıp yumruklarını sıktı.

"İşleri zorlaştırıyorsun"

Ağzımın kenarına bir yumruk yediğimde kükreme sesi ağzımdan kaçtı kafam kenara düşmüştü ama kaldırmadım,kaldıramadım çok çabuk yorulmuştum.

Dudağımın kenarındaki kanın iyileştiğini hissettiğimde sırıttım ama adamın elindeki katanayı görünce gülümseyen ifadeyi yüzümden sildim.

"Cidden mi"

"Cidden"

Elindeki katanayı karnıma geçirdiğinde bu sefer ağzımdaki kan dışarı çıktı. Artık sesim çıkmıyordu bile. Karnımda açık yarayı kapatmaya çalışan hücreleri hissediyordum ve bu acımı katlıyordu.

"Ta-tamam s-söylicem çek şunu"

İnanılmaz bir hızda karnımdaki acının sebebini karnımdan çekince acıyla inledim.

"Evet Scott inan bana şuan en iyi seçimi yaptın."

"Öncelikle senin ağzına sıçayım"

"Söyle" tekrar bir yumruk.

"Stiles, şurdan dümdüz gittikten sonra..."

"Evet?"

"Stiles arkanda?"

"Evet evet güzel bir kandırma şekli devam et"

"Hayır cidden Stiles arkanda"

Adam arkasını dönemeden koleksiyonundaki bir tarafı çivili olan sopayı sırtına yedikten sonra çivili olmayan yeri de kafasına yedi.

Stiles adam bayıldıktan sonra gelip ellerimi çözdü. Ayağa kalkar kalkmaz ona sarılmak için hamle yaptım  ama bacaklarım beni tutmuyordu. Stiles kolumu omzuna atıp destek olmaya çalıştı. Ayaklarımı sürüyerek dışarı çıktığımda Derek'in burda olduğunu düşünmeme rağmen burda yoktu. Affettiğimden değil o bir alfa ve ben onun betasıyım.

Stiles beni cipin koltuğuna yatırırken söyleniyordu.

Koltukta o acıyla uyuyakalmışım.

STİLES:
Ayna'dan Scott'ı izledim sürekli, sürekli acıyla yüzünü buruşturuyordu.
Benim yerimi o adama söylemezken karnındaki yara ben gelince iyileşti. İyileştiğini görmüştüm. Şimdide veterinere götürüyordum. Derek oradaydı beni tek başıma gönderdi. Bir çok korumanın olması olasılığı varken Scott'a yardım etmedi. Yanına bile gelmedi.
                  ———————————
SCOTT:
Gözlerimi açtığımda odada kimse yoktu ama Stiles'ın kokusunu alabiliyordum.

"Stiles"

Sesimi ben bile duyamıyordum. Fısıltıdan daha kısık bir sesle söylediğim şey bile acımı hissettiriyordu.

Biraz sonra Stiles,Deaton ve ismini artık ağzıma almaya katlanamadığım adam geldi. Deaton her zamanki bilgeliğiyle konuşurken ben de onu dinliyordum.

İyileşmem uzun sürermiş.

Kurt olmak ne işe yarıyor bilmiyorum benim her hastalıktan kurtulmam gerekmiyor mu?

Gece yarısına doğru eve gelirken yaram iyileşmiş azda olsa konuşabiliyordum.
Stiles beni yatağa yatırırken gözüm kapalıydı. Giderken gözlerimi açtım ve kolunu tuttum sadece bana bakmasını sağladım. O da sadece bana baktı. Yine iç ısıtan gülümsemesini gösterip dışarı çıktı. Amacım gülümsemesi değildi ki.
                     —————————
Sabah Scott uyandığında ayağa kalkabiliyordu. Hala hareketleri yavaştı ama en azından ayağa kendisi kalkabiliyordu. Banyoya gidip yüzünü yıkarken tekrar suratına ve karnına baktı. Morluklar vardı. Bir şey olmaz diyerek aşağı inmek için merdivenlerin başında durdu. Her zaman indiği merdivenler şimdi çok dikti. Birer birer indikten sonra aynı koltukta yatan ve Derek'in kolunun altına girmiş bir şekilde yatan Stiles'a baktı gözlerini devirip mutfağa gitti.

Mısır gevreğini yerken içeri Derek girdi.
"Nasılsın Scott"

"İyi"

"Hala trip mi atıyorsun"

Stiles'ın uyuduğunu umursamadan acımı da es geçip bağırmaya başladım.

"Sence?Stiles'a bana yaptıkları aynı şeyleri yapsalar ödün bokuna karışır. Ben artık bıktım Derek senden de senin sikik alfalığından da lanet olası kurt adamlıktanda...Beni neden ısırdın?"

Söylediğim şeyler bitince mutfağın kapısından bakan Stiles'a baktım onu yok saymayacaktım. Ona dönüp bu seferde ona bağırdım.

"Senin canını acıtan kişileri anlayamıyorsun Stiles. Her seferinde arkanda durmaya çalışıp beni yok saymana, sana vuran adamı kardeşin dediğin dostundan daha çok sevmene göz yumuyorum. Sen gözlerime bakıp ne demek istediğimi anlardın Stiles. Dün sana yanımda kalmanı istediğimi anlatmaya çalıştım ama sen bana güldün ve bu adamın kollarının altında uyudun ben cidden yoruldum artık yeter.Çıkın evimden"

Başımın dönmesiyle az önce kalktığım sandalyeye geri oturdum. Başımı iki elimin arasına aldım ve sakinleşmeye çalıştım. Stiles Derek'i evine gitmesi gerektiği konusunda uyarıp evden kovdu ve yanıma oturdu.

"Scott özür dilerim ben senin bu kadar dolduğunu tahmin edemedim"

"Sorunda bu zaten Stiles senin hiçbir şeyden haberinin olmaması"

Sandalyeden kalkıp tekrar yatağa yattım gün boyunca burdan kalkmayı düşünmüyorum.