Someone You Loved

05

SYL CHAPTER 5

I'm lost, Hindi ko Alam kung ano ang gagawin at kakapitan ko. My father thinks that I'm the reason why Chantal got hit, hindi man sabihin ng tatay ko ay gan'on nga ang tingin niya.

I cried hard that night, I cried my sorry ang frustration.

Kinabukasan ay kinausap ko si papa at kung pwede Kong puntahan si Chantal sa hospital. Hindi ako papasok dahil sobrang sama ng pakiramdam ko.

" hindi pwede." Iyon lang ang sinabi niya at lumakad na palayo, papasok na sana sa trabaho.

"P-pero bakita, Pa? Gusto ko lang po kamustahin si Chantal, hindi naman po ako mag tatagal." Halos lumuhod na ako.

"Alam mo bang sinisisi ka ng pamilya nila sa nangyari? Nakita sa CCTV ng school na hinahabol mo siya at nataranta kaya nabangga?"

Umiling ako ng paulit-ulit, I saw mom went out too, probably want to see what's happening to us.

"P-pa, gusto ko lang naman po siyang makausap kaya ko hinabol, hindi ko naman po Alam na gan'on ang mangyayari. H-hindi ko po gi-"

I saw disappointment on his eyes while looking at me.

I want to shout! I want you to hear me out...

"Rina. h'wag ngayon, mamaya nalang tayo mag usap." Dismissing me.

Tuluyan ng tumulo ang Mga luha ko ng hindi man lang siya lumingon at pinaharurot ang sasakyan.

I look at my mom and saw the same. Kahit na nahihirapan ay ngumiti ako. Assuring her that I'm fine even though she's not asking.

When she already went back inside, my hands trembled. I went to the garage rode my bicycle.

Pumidal ako ng mabilis. I want to feel the wind, hoping that it can blow my tears away.

Umaasa na sana maihip ng nanghangin ang sakit na nararamdaman ko.

I was crying while pushing the pedals of my bike hard.

Nanginig ang mga braso ko ng makaramdam ng lubak, hindi ko pinansin. My heart beat fast when I felt the chain collapsed!

I shrieked and ready my self harsh impact, sumadsad ang tuhod ko sa batuhan at naitukod ko ang mga kamay ko.

The pain pierced my skin, small blood keep on dripping off from it. Lahat ng sakit ko ibinuhos ko sa rough road na iyon. Hindi pa ako makatayo ng maayos dahil sa hapdi ng tuhod at kamay ko pero pinilit Kong hinila ang bike sa tabi ng kalsad.

"Ano bang Mali saakin?! Gusto n'yo ba na lagi ako nakikitang nagsisisi?! Gusto n'yo ba na lagi akong nasasaktan?!"

I shouted my lungs out, in front of the rice field and farm animals. Funny how these animals enjoying heat while I'm here disturbing their peace.

I sobbed hard and slowly slumped my self on the big slab, wala na akong paki sa bike ko dahil mahapdi na ang katawan. Not just my knees and palms, but also my eyes and arms.

I hugged my bleeding knees.

Walang dumadaan dito dahil papunta na ito sa dam, kung mayroon man ay mga jeep lang iyon na nagaangkat ng bigas.