> MINE🌙[Completed]

20.Park Seokjin

هم برای قرار امشبمون با پدرِ جونی مضطربم و هم برای باکس لباس های پسرونم هیجان زده ام. در واقع از پوشیدنِ لباس های دخترونه لذت میبرم ولی گاهی اوقات دوست دارم خودم باشم.

وقتی جونی از اینکه ترجیح ندادم نقش یک دختر رو برای پدرش بازی کنم عصبانی نشد و حتی بهم اجازه ی انتخاب داد تعجب کردم. مراقب بودنش نسبت به من باعث شد احساس عجیبی رو تو قلبم حس کنم. دعا میکنم پدرش از من متنفر نشه، هرچند در حین این ملاقات حرفی برای گفتن ندارم و فکر میکنم اون اهمیت چندانی به این مسئله نده.

وقتی که با سه تا باکسِ لباس به خونه برگشتیم به معنای واقعی احساس خستگی میکردم. تعدادی از لباس هارو برای جیمین کنار گذاشتم تا وقتی که بهوش اومد از اون ها استفاده کنه.

ما هیچوقت شانس رو مد بودن و لذتش رو نداشتیم و حالا میخوام اون رو تو این لذت غرق کنم.
جونی باکس هارو داخل اتاقمون گذاشت.

"کت و شلوارت اینجاست. من یکم کار دارم، پس باید تنهات بزارم. اگه به چیزی نیاز داشتی خبرم کن."

قبل از اینکه از پله ها پایین بره گفت‌. برای الان باکس لباس هام رو کنار گذاشتم و مشغول بیرون اوردنِ کت و شلوارم شدم. میدونم که خیلی عالی اندازه ی تنمه. تموم لباس هام رو در اوردم. کت و شلوارم رو پوشیدم.

مقابل ایینه ی حموم ایستادم.
بد نیست. اما...با این استایل شبیه یک امگا نیستم...در واقع بیشتر بنظر میاد یک شخص مهم و ارزشمند باشم...با دیدنِ خودم لبخند زدم و به محض اینکه به عقب چرخیدم کیم نامجون رو در حالیکه نگاه خیرش روی من ثابت بود دیدم.

خجالت زده شدم و نگاهم رو ازش دزدیدم. درخشش چشم هاش...نمیدونم چطور توصیفش کنم...

"توی این کت و شلوار خیلی خوب بنظر میرسی، کوچولو.

بین نفس هاش زمزمه کرد. به خودم لرزیدم...از اینکه چشم هاش روی منه متنفرم.
خب، تنفر که نه، فقط دوسش ندارم...
نباید داشته باشم...
صبر کن. این افکار چه معنی ای میدن؟
به کراواتم چنگ زدم.

"پدرت اینجاست؟"

سرش رو تکون داد و دستش رو به سمتم دراز کرد. نمیتونم باور کنم که این مرد فردا به طور رسمی همسر منه.