> MINE🌙[Completed]

54. Kim Seokjin

دو ماه گذشت.
در طول این دو ماه هر روز بزرگ تر و چاق تر شدم، پاهام به حدی ورم کرده که حتی نمیتونم درست راه برم‌.
تازه!!! مجبور شدم به خاطر محافظت از بچه کلی از غذاهای مورد علاقم رو رها کنم‌.

دیگه دارم دیوونه میشم.
جیمین هم نیست که بهش غر بزنم. جونی من رو در جریان اتفاق دزدیدن امگاها قرار داد و به خاطر همین جیمین رو به خونه ی یونگی فرستادیم.

میدونم که اونجا براش امن تره اما دلم براش تنگ میشه و دلم میخواد هر روز وضعیتش رو چک کنم.

این واقعا مضخرفه.
اوایل قابل تحمل تر بود اما الان خسته کننده شده. من به هوای آزاد و یکم تنهایی احتیاج دارم! جونی هیچوقت بهم اجازه ی بیرون رفتن نمیده و وقتی هم که برم همیشه باهام میاد.

من عاشقشم و واقعا ازش ممنونم.
اما باور کن که به فاصله نیاز دارم!
چه طور باید چهار ماه آینده رو هم صبور باشم؟

همین الان هم شکمم مثل بادکنکی شده که هر لحظه منتظرم بترکه.

"کوچولو؟"

جونی وارد اتاق شد. قصد داشتم به جای جیمین، جونی رو با غُرغُر هام کلافه کنم اما وقتی که بستنیِ مورد علاقم رو به دستش دیدم سعی کردم خوش اخلاق تر برخورد کنم.

"سوکجین...از من ناراحتی؟"

اخم کرد.

"جوری رفتار میکنی که...انگار داری ازم فاصله میگیری‌."

آه کشیدم‌. من فقط‌‌‌...احساس زشت بودن میکنم‌.
میدونم که اون رو نگران کردم‌. دوست ندارم جونی بدنِ چاقمو بدون لباس ببینه. انگشت هاش رو زیر چونم قرار داد و سرم رو بالا آورد تا بهش نگاه کنم.

"سوکجین‌. باهام حرف بزن."

"من فقط‌‌‌...کل این مدت رو احساس کردم که یه تیکه آشغالم. فقط به یکم فاصله احتیاج دارم تا با بدن جدیدم و تغییرات کنار بیام...من دوسِت دارم، معلومه که دارم‌‌. ولی تو داری باعث میشی احساس خفگی کنم‌."

بالاخره حرفم رو زدم. جونی چشم هاش رو گرد کرد. احساس خوبی ندارم..‌.میدونم که فقط قصد داره بهم کمک کنه.

"اوه. تو میدونی که همیشه زیبایی، درسته؟ دلیلی برای خجالت کشیدن از بدنت وجود نداره. هر جور که باشی...بازم عاشقتم."

لبخند زد‌‌.

"الان این رو میگی اما یادمه که به خاطر ظاهرم بود که از من خوشت اومد...دیگه اون رو ندارم‌."

در حال حاضر هیچ اعتماد به نفسی در من وجود نداره‌. جونی عمیق تر اخم کرد‌‌.

"شاید اوایل این طور بود... اما الان؟ اصلا درست نیست! تو و فرزندمون همه چیزِ منید. من واقعا دوسِت دارم. خودت رو. همین طور که هستی."