Being Soft Hearted Person

Chapter 1 ST. BRAETHAL UNIVERSITY

Elisha's POV

"Eh bakit Kasi gusto mo pang mapag Isa ?.... Anlaki laki ng bahay natin ohh ...anak Naman... Wag kana mag solo" pakiusap sa akin ni mommy dahil sa naging desisyon ko,

"Mom, I want to be independent women, like ate, " pagpupumilit ko sa gusto kung mangyari

" But you can be independent here baby," pagpupumilit pa rin ni mommy na kanina pa kami ditong paulit ulit lang rin ng salita

Hays,baby.

Ayaw ko rin namang iwanan sila dito, pero.. it's the part of being an teenager I guess? And...sanay na rin Naman na akong hindi sila kasama minsan,

"Mom, I told you I'm not a baby anymore, I'm a teenager now , just accept the truth mom" nauubusan kung paliwanag kay mommy

Halos paulit-ulit na Kasi kami rito kanina pa

" Tama ang anak mo honey, hindi sa lahat ng pagkakataon eh makakasama natin siya," pag sang ayon ni dad sa akin ngunit may ibang kahulugan ang pumasok sa kokote ko na hindi ko nagustuhan hehe

" Dad Naman, parang pinapatay niyo Naman ako ehh," pagsabi ko sa naiisip kung ibang kahulugan ng sinabi Niya

Eh Kasi Naman, hindi daw habang buhay makakasama Nila ako? Ey pwedeng pwede naman Nila akong dalawin dun? Haysstt

Agad na nagsalubong ang mga kilay ni dad at kataka taka nitong emosyon sa muka

"Hindi yun ang ibig kung sabihin Elisha , wag kang praning" paglilinaw ni dad sa maling pag iisip ko

Napakamot nalang ako sa ulo ko ng mapagtantong kakaiba talaga ang mga magulang ko,

Huli na ng mapagtanto kung umiiyak na pala si mom na napayakap na kay dad

We?

Chansing lang ata to si mom haha,

"Okay.fine. dadalawin ka nalang namin dun." Muling pagluha na Naman ni mom na parang bumalik sa pagkabata niyang inapi

Aww so cute

"Saan ka nga palang eskwelahan papasok?" Pag iiba sa usapan ni dad ng mapapayag ko na si mom,

"Sa St.braethal university po!" Masiglang wika ko sa paaralan na bagong papasukan ko sa kolehiyo

"Hmmmm" saglitang napaisip Naman si dad ng mabanggit ko ang pangalang ng paaralan na iyon.

Pati si mom ay napatigil sa pagluha at Napa kalas sa yakap niya kay dad na kinausap muli ako "sounds familiar "patango tango nitong Saad habang pinupunasan ang natira pa niyang luha

"Right. I guess I heard that school name so many times  but I don't remember when. Or where? " Pagsapaw ni dad sa sinabi ni mom

"Yeah , because that school is private ,.and..fame?,  But don't worry mom, dad  I have a savings for my tuition and expenses"pag papaalala ko sa Kanila  kung iyon ang inaalala Nila or ang kaligtasan ko,

Kahit kilalang kilala ang kompanya namin ng mga tao, eh hindi Naman ganun ka abuso ang pamilya ko pagdating sa pera ,

Minsan ko na nga rin itong naitanong sa Kanila pero ang sinasagot lang Nila sa aking parehas ay ,  hindi purkit pinanganak tayong mayaman ey aabusuhin na natin ang yaman na ating kinalakihan, matuto tayong magpahalaga sa pinagpaguran natin. Dahil kung gusto mo ang ginagawa mo , hindi mo na maiisip ang maaari mong kitain roon sa pinagpaguran mo, kaya ikaw magsikap ka.

Ewan napaka gulo.

Hindi ko alam kung ano ang itinutukoy Nila, pero ang alam ko lang nung mga panahong bata pa ako ay panakot Nila sa akin yun para hindi ako lumaking sunod sa luho,