Σελήνη

{19}

Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες
εκείνων που πέθαναν,
ή εκείνων
που είναι για μας χαμένοι σαν τους πεθαμένους.

Κάποτε μες στα όνειρα μας ομιλούνε
κάποτε μες στη σκέψη τες ακούει το μυαλό.

Και με τον ήχο των για μια στιγμή επιστρέφουν
ήχοι από την πρώτη ποίηση της ζωής μας
σα μουσική,
τη νύχτα,
μακρινή,
που σβήνει.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Η μελαχρινή κοπέλα σκούπισε άτσαλα τα δάκρυά της και ρούφηξε τη μύτη της. Μάζεψε τα πεταμένα της ρούχα και τα φόρεσε. Έσκυψε να πιάσει τα παπούτσια της και το βλέμμα της έπεσε στον αναπτήρα της Σελήνης. Η Αλίκη το έπιασε δειλά στα χέρια της και το έκλεισε στην παλάμη της, σα να ήταν το μοναδικό πράγμα που την ένωνε με την κοκκινομάλλα.

Τα καυτά δάκρυα δεν άργησαν να ξανακυλήσουν στα μάγουλά της. Έβαλε τον αναπτήρα στην τσέπη της και πήρε μια βαθιά ανάσα. Σίγουρα η Σελήνη θα είχε κι άλλους αναπτήρες, οπότε δε θα την πείραζε.

Στήριξε τον αγκώνα της στο τζάμι και κοίταξε τη θέα που απλωνόταν μπροστά της. Οι γιατροί της είχαν δώσει το πολύ δύο μήνες, από τη στιγμή που η κοπέλα δεν είχε χρήματα για χημειοθεραπείες ή για χειρουργείο. 

Ξαφνικά άκουσε την πόρτα του συνοδηγού να ανοίγει και το πρόσωπο της Σελήνης εμφανίστηκε. Τα μάτια της πρησμένα και κόκκινα και τα μάγουλά της υγρά. Κάθισε στη θέση και γύρισε το κεφάλι της έξω από το παράθυρο. Η Αλίκη αναστέναξε και έτριψε το κεφάλι της που ήταν έτοιμο να σπάσει από τον πόνο.

"Που;" ακούστηκε η βραχνή φωνή της Σελήνης

"Στο κεφάλι" απάντησε η Αλίκη και άκουσε τη φίλη της να παίρνει μια κοφτή ανάσα.

"Πόσο;" ρώτησε τη δεύτερη ερώτηση που την έκαιγε

"2 μήνες" απάντησε με υπομονή η μελαχρινή κοπέλα.

Η Σελήνη την κοίταξε λυπημένα. Τα μπλε μάτια της, καρφώθηκαν στα καστανά της φίλης της, δημιουργώντας στην Αλίκη ένα κόμπο στο στομάχι. 

"Έλα να μείνεις σπίτι μου" πρότεινε η κοκκινομάλλα και η Αλίκη χαμογέλασε

"Η μάνα σου;" ρώτησε και η Σελήνη την αγριοκοίταξε

Η μελαχρινή γέλασε και έπιασε τρυφερά το χέρι της φίλης της. Την κοίταξε βαθιά στα μάτια και χαμογέλασε.

"Πάντα θα σε αγαπάω. Και θα σε προσέχω απ' όπου και αν είμαι" είπε αινιγματικά και η Σελήνη χαμογέλασε θλιμμένα.