Σελήνη

{37}

Κράτα με, στα χέρια σου κράτα με
έχω σηκώσει για σένα τόσα πολλά
φίλα με, κλείσε τα μάτια και φίλα με
μέσα από τα χείλη ημερεύει η αγάπη θεριά.

Πέτα τα όπλα σου και πάρε με αγκαλιά
δεν είναι ο κόσμος για να ζούμε χωριστά,
ποιος φεύγει και ποιος μένει
δυο νικητές χαμένοι
δεν είναι ο κόσμος για να είμαστε δυο ξένοι.

Πέτα τα όπλα σου και πάρε με αγκαλιά
δεν είναι ο κόσμος για να ζούμε χωριστά,
ποιος φεύγει και ποιος μένει
δυο νικητές χαμένοι
δεν είναι ο κόσμος για να είμαστε δυο ξένοι.

Κοίτα με, πως νίκησα κοίτα με
τις ενοχές μου και ήρθα σε εσένα τόσο κοντά
ρίξε με, στο βυθό σου έλα ρίξε με
είναι φορές που η αγάπη βουτά στα βαθιά.

Πέτα τα όπλα σου και πάρε με αγκαλιά
δεν είναι ο κόσμος για να ζούμε χωριστά,
ποιος φεύγει και ποιος μένει
δυο νικητές χαμένοι
δεν είναι ο κόσμος για να είμαστε δυο ξένοι.

Πέτα τα όπλα σου και πάρε με αγκαλιά
δεν είναι ο κόσμος για να ζούμε χωριστά,
ποιος φεύγει και ποιος μένει
δυο νικητές χαμένοι
δεν είναι ο κόσμος για να είμαστε δυο ξένοι.

[...]

"Πού θα ντυθείς;" ρώτησε ο Αχιλλέας, καθώς οδηγούσε προς το μαγαζί που δούλευε η Σελήνη

"Εδώ" απάντησε εκείνη σα να ήταν το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου.

Ο άντρας ξεροκατάπιε και την κοίταξε. 

"Είσαι σίγουρη ότι είναι καλή ιδέα;" ρώτησε.

Και οι δύο γνώριζαν καλά ότι ο Αχιλλέας δε θα κρατιόταν εύκολα εάν η κοπέλα ντυνόταν μπροστά του.

"Πολύ σίγουρη" του απάντησε.

Ως ένδειξη της σιγουριάς της, έβγαλε τη μπλούζα που φορούσε και την πέταξε στα πίσω καθίσματα του αυτοκινήτου, αφήνοντας τον άντρα με ανοιχτό το στόμα.

"Θα τρακάρουμε Αχιλλέα μου. Κοίτα μπροστά" του είπε κοροϊδευτικά και φόρεσε μια διάφανη μπλούζα.

"Ξέχασες να φορέσεις την υπόλοιπη" είπε ο Αχιλλέας, κάνοντας την κοπέλα να ξεσπάσει σε δυνατά γέλια.

"Δεν έχει άλλη. Μαύρη διάφανη μπλούζα με μαύρο σουτιέν. Έτσι φοριέται" τον πληροφόρησε και με μια γρήγορη κίνηση έβγαλε το κολάν της.

Φόρεσε ένα δερμάτινο παντελόνι και το κούμπωσε. Φόρεσε ξανά τα μαύρα αρβυλάκια της και έβγαλε ένα τσαντάκι με καλλυντικά.