{43}

229 19 6
                                    

Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες.
Ο άνεμος, όταν περνάει,
στίχους, ήχους παράφωνους ξυπνάει
στις χορδές που κρέμονται σαν καδένες.

Είμαστε κάτι απίστευτες αντένες.
Υψώνονται σα δάχτυλα στα χάη,
στην κορυφή τους τ' άπειρο αντηχάει,
μα γρήγορα θα πέσουνε σπασμένες.

Είμαστε κάτι διάχυτες αισθήσεις,
χωρίς ελπίδα να συγκεντρωθούμε.
Στα νεύρα μας μπερδεύεται όλη η φύσις.

Στο σώμα, στην ενθύμηση πονούμε.
Μας διώχνουνε τα πράγματα, κι η ποίησις
είναι το καταφύγιο που φθονούμε.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Η ώρα δεν περνούσε. Το ρολόι του τοίχου έδειχνε 12.35. Η κοκκινομάλλα αναστέναξε. Ένιωθε ότι ο χρόνος κυλούσε βασανιστικά αργά. Ο καθηγητής μπροστά της μιλούσε ακατάπαυστα, γεγονός που την κούραζε ακόμα περισσότερο. Έριξε μια ματιά γύρω της. Άλλοι πρόσεχαν, άλλοι έπαιζαν με το κινητό και άλλοι κοιμόντουσαν. Ρόλαρε τα μάτια της και έπιασε ένα βιβλίο από την τσάντα της. 

Άνω τελεία.

Το άνοιξε και συγκεντρώθηκε σε ένα από τα αγαπημένα της ποιήματα.

Ναι, το έχω ξαναπεί κι όσο οι λέξεις θα μ' αφήνουν
ακόμα να μιλώ, θα το υπενθυμίζω φωναχτά ότι λέξεις φταίνε
αν όχι για όλα πάντως για τα αξεπέραστα σκέψου την λέξη «φεύγω»
πόσα «θα μείνω» γκρέμισε και πόσα λες στοίχειωσαν από τις λέξεις ξεχασμένα.

Η κοπέλα χαμογέλασε ανεπαίσθητα.

Ένοχές λέξεις δεν το συζητώ ας μην επαναφέρω τι άδικοχαμένα πήγανε εξαιτίας τους χιλιάδες «σ' αγαπώ»τι λίγα που σωθήκανε σε μια φωτογραφία κι αυτά δεν είναι τίποτα σε σχέση με το αίφνης θα πάψω να μιλώ όταν διαμιάς θα φύγουν όλες οι λέξεις από μέσα μου με πρώτη πρώτη πρώτη απ' όλες τη λέξη Υπάρχω.

Ο ενοχλητικός ήχος του κουδουνιού ακούστηκε, αποσπώντας την από το βιβλίο της. Το έκλεισε και το έβαλε προσεκτικά μέσα στην τσάντα της. Σηκώθηκε από το θρανίο βαριεστημένα και έκανε νόημα στην Έλενα και την Έμμα να την ακολουθήσουν. Προχώρησαν στο πίσω μέρος της αυλής και κάθισαν στο συνηθισμένο παγκάκι. Η Σελήνη άναψε βιαστικά ένα τσιγάρο και έκλεισε τα μάτια της.


"Τι έχεις εσύ;" ρώτησε παραξενεμένη η Έμμα που τόση ώρα είχε παρατηρήσει την -ασυνήθιστα- νωχελική συμπεριφορά της φίλης της.

ΣελήνηDonde viven las historias. Descúbrelo ahora