The Possessive Man's Girl

Pahina 46

PAHINA 46

***

Hindi na ako pinapasok ni Ales sa eskwelahan. Kinulong lang niya ako sa kwarto at sa bisig niya buong maghapon.

Tumahan na din ako sa pag-iyak.

Nakadapa na ako sa ibabaw ni Ales habang pinaglalaruan ko ang kanyang pilik mata. Nakadantay naman ang ulo ko sa leeg niya habang nakapikit siya at hinayaan lang akong paglaruan ang kanyang mukha.

I secretly smiled when an idea came into my mind. Tinaas ko ang mukha ko para makita siya nang mabuti.

"Hmm..." he protested nang pisilin ko ang ilong niya at tinakpan ang kanyang bibig para hindi ito makahinga.

Napanguso ako nang tanggalin niya ang kamay ko. Ang killjoy naman ng matandang 'to. Gusto ko lang naman malaman kung ilang segundo niya kayang hindi huminga.

Hindi ko naman siya papatayin eh.

"Blue, wag mo naman akong patayin, baby." malambing niyang sinabi habang hinahalikan ang kamay ko.

He looked at me with soft eyes and gave out a smile. Inirapan ko nalang siya at sumandig ulit sa dibdib niya. Narinig ko ang tibok ng puso niya.

Tumawa siya at dinantay ang palad sa pisngi ko. Napapikit ako nang simulan niyang paglaruan ang buhok ko gamit ang kabilang palad. Hinahaplos niya din ang pisngi ko gamit ang hinlalaki niya.

The feeling is so satisfying. Parang makakatulog ulit ako.

Ilang minuto ang lumipas at tanging katahimikan ang namuo sa buong kwarto. While I'm still eniovina listening to the sound of Ales' heartbeat.

"Blue..."

I hummed.

"Can you tell me more details kung anong nangyari sa inyo ng Auntie mo?" he asked carefully.

I pouted at umiling sabay sandig ulit sa dibdib niya. Ayoko muna pag-usapan 'yun. Naiiyak lang ako parati. Huminga ako ng malalim para pigilan ang luha ko.

Nakakainis naman, pinaalala pa niya.

"It's okay, Blue." he whispered at hinaplos muli ang pisngi ko. Inangat ko ulo ko at sinimangutan siya.

"Gusto kong lumabas." I demanded like a brat.

Nagulat naman siya bigla sa sinabi ko. 

He raised his left brow, smirking.

"Saan mo naman gusto?" he asked curiously with amused look.

Nag-isip ako ng ilang sandali. Actually, I have no idea where to go. Bigla-bigla ko nalang kasing naisip na lumabas. Gusto ko lang libangin ang sarili ko para makalimutan ang mga bumabagabag sa isip ko.

Nai-stress na ako. Hindi ko na alam kung may space pa ba sa utak ko para panibagong aalalahanin.

Maya-maya'y bumuntong hininga na si Ales dahil sa tagal kong sumagot. "You wanna go to the beach?"

My eyes sparkled of what he said. Napaupo ako sa tiyan niya. I nodded with full of enthusiam.

Dinala ako ni Ales sa Kawayan Resort.
Sikat itong resort dito sa lugar namin— ang kaso lang, tanging mayayaman lamang ang nakaka-afford na makapunta dito.

Ang mahal naman kasi. Kala mo ginto ang dagat nila. Pero sabi nila sulit naman daw ang bayad
mo. Ang ganda daw kasi ng resort na ito kaya sikat din.