LOVE WITHOUT FEAR

CHAPTER FOUR

CHAPTER FOUR

"YOU'RE FRIENDS with that kind of guy, Keziah?"

Gano'n agad ang tanong ni mommy nang makarating kami sa bahay. Natigilan ako hindi lang dahil sa tone of voice niya kundi maging sa facial reaction niya. Hindi ko maintindihan.

Hindi naman sa kinakampihan ko si Bentley because I'm not really friends with him. But what's wrong with that guy? Yeah, he may look untidy and kind of messy, but that's not enough para mag-react nang ganito ang mommy ko. Na para bang gumagawa naman nang masama 'yong tao para layuan ko at kuwestyunin ang pagkakakilala ko rito.

"Hindi ka dapat nakikipagkaibigan sa gano'ng lalaki, Keziah," nangangaral niyang dagdag, lalo akong natigilan.

"What do you mean, gano'ng lalaki, mom?" may diing tanong ko.

Nilingon ako ni mommy na para bang ang stupid ng tanong ko, hindi na dapat ako nagsalita. "Hindi mo nakikita ang itsura niya?"

Kunot-noo kong in-imagine si Bentley, I know what she's talking about. Of course, I noticed it too. Bago siya husgahan ni mommy ay alam kong ako muna ang nanghusga kay Bentley and I'm not saying that it is right. But I will not tell anybody na huwag makipag-friends sa tulad niya just because he's dressed in scruffy old uniform or something. Because I have no rights to say that to anyone.

"He's just an acquaintance, mom," I don't want us to end up arguing. I gotta tell her what she wants to hear.

"Do not give that man the time of day, Keziah, you'll only encourage him to talk to you."

You're overreacting, mom. Palihim akong umirap, gano'n na lang kabigat ang pinakawalan kong buntong-hininga. "Shower muna po ako, marami akong kailangang gawin."

"Sige, sasabihan ko si Linda na dalhan ka ng snacks sa room mo."

"Thanks, mom."

Nakapikit akong sumandal sa pinto ng kwarto ko nang makapasok. Simpleng pag-uusap lang naman namin ni mommy 'yon pero naiiyak ako sa inis at hindi ko matukoy ang pinagmumulan no'n. Naghahalo-halo ang kinaiinisan ko, hanggang sa shower ay gano'n ang nararamdaman at iniisip ko.

Hindi ko matawag na judgmental si mommy dahil ginawa ko rin 'yon. Hindi ko rin masabi na hindi niya kilala si Bentley para pagsalitaan nang gano'n dahil pareho lang kami. Ganito lang siguro ang pakiramdam ko dahil pati ang pakikipagkaibigan o pakikipagkilala ko ay pinangungunahan ni mommy. Bukod sa aksidente lang naman talaga kaming nagkita ni Bentley sa harap ng village kanina.

Natigilan ako habang tinutuyo ang buhok ko at napatitig sa sarili mula sa salamin.

What is he doing there anyway?

Napansin ko na nandoon siya sa harap ng village namin pero 'yong exclusive village sa harap ang tinitingnan niya, ang The Venice. It's obvious, parang may hinihintay siya o inaalam sa village na 'yon, gano'n ang dating sa 'kin ng itsura niya kanina. Pero ano nga kaya ang meron do'n?

Nagbihis ako at kinalimutan na ang tungkol kay Bentley. Kailangan kong mag-focus sa assignment ko dahil isa 'yon sa pinakaayaw kong subject. Although weekend naman na tomorrow, I want to finish it as early as possible. I don't want to stress myself lalo na at may plan akong bumili ng new books and CD's sa mall bukas.

Hinatiran ako ni Linda ng baked macaroni at apple juice mayamaya lang. Isa sa ayaw ko sa helper naming ito, parati niyang naiiwang bukas ang pinto, saang kwarto man siya pumasok. Nangyayari pa 'yong madalas kapag sobrang tutok ako sa studies ko, na ang simpleng paglingon sa naiwan niyang bukas na pinto, pinapainit ang ulo ko.