Ben Asenath. Prens Seth'in biricik hizmetkarı. Bir Firavun olduğunda, uğruma kendi kız kardeşini öldürdü.
Ben Asenath. Canı beş para etmez bir köleyken, Mısır'ın Kraliçesi olan Asenath.
&
Binlerce yılın sonunda lahiti ilk kez aralayan kişi olma ş...
Göz kapaklarımı aralamama neden olan şey güneşin ışıkları değil, Seth'in sesiydi. Onun sesini duymayalı bir yüzyıl geçmiş gibi hissediyordum ve boğazımdan yukarıya tırmanan mırıltı ile gülümsedim. Omzunun üzerinden başını çevirerek yüzüme baktı ve birkaç saniye sonra karşısında duran adama yeniden döndü.
"Tamam, çıkabilirsin." dediğini duyduğumda dirseklerimin üzerine yükselmiş ve gerçeğin farkına varmıştım. Rüya görmüyordum. Dün gece yaşanan her şey gerçekti ve muhtemelen az sonra Seth birkaç saniye sonra tüm öfkesini bana yöneltecekti.
Ayağa kalkmak üzere davrandığımda Seth bedenini tamamen bana döndü ve kısık bir sesle "Seth-" diyebildim. Seth'ten daha önce korkmuş değildim ve şimdi de korkmuyordum, ama güvenini kırdıysam bu geri döndürülebilir bir şey mi olurdu emin değildim.
Seth beyaz gömleğinin kollarını yukarıya çekmişti ve hafif tüylerle kaplı olan kolu arkasına sakladı ve gri gözlerini kısarak yüzüme baktı "Sana artık neden diye sormayacağım, ama şunu söylememe izin ver Asenath, bir gün başına bela alacaksın ve seni kurtaracak biri olmayacak yanında."
Omuzlarımı silkerken ne yaptığımı düşünmeden konuşmaya başladım "Beni kurtaracak birine ihtiyacım yok, kendi başımın çaresine bakabilirim."
"Nasıl bir yerden geldiğini bilmiyorum, ama burada işler sandığın kadar kolay olmuyor."
"Ah, evet, bunu birkaç kez deneyimledim zaten."
"Özür dilemen gerekirken hala üste çıkıyorsun."
"Özür mü?" diye fısıldadım ve gülmemek için dudağımı dişlerimin arasına alarak sıktım "Senden mi özür dileyeceğim? Bir Prens olduğun için mi?"
Başını hafifçe iki yana salladı ve parmaklarının ucuyla kendi çenesini kavradı "Bir Prens olduğum için değil, sana güvenimi boşa çıkardığın için."
"Beni arkanda bırakmaman konusunda seni uyarmadığımı söyleyemezsin."
"Aynı şeyi yapıyorsun. Her zaman."
"Benden sıkıldığını mı söylemeye çalışıyorsun?"
"Hiçbir şey söylemeye çalışmıyorum Asenath."
Sesindeki soğukluğun kalbimi yaktığını hissederek ayağa kalktım ve ona sarılıp sarılmamam gerektiğini düşündüm. Dahası, özür dilemeli miydim zaten yapacağımı bildiği bir şeyden dolayı? Başımı iki yana salladım, özür dilenecek hiçbir şey yoktu "Beni geri mi göndereceksin?"
