Hennessy's
Sobra akong nasasaktan at hinihiling ko na sana mamanhid nalang ako. Why is jack blaming me? This is why i really want to remember everything, kung may mali ako noon ay aayusin ko ngayon.
"Please tumahan ka na, He's just d-drunk kaya niya nasabi ang lahat ng iyon." Tamara is comforting me but i'm not buying it. Una sa lahat ay mataas ang tolerance ni Jack sa alak at pangalawa ay kilala ko ang kakambal ko.
Kilala ko pa nga ba?
"I'm okay, tam. Salamat, magpahinga ka na at matutulog na din ako." I faked a smile at niyakap siya. Ayaw ko naman ma damay si Tamara saming mag kapatid at pati siya ay ma istress dahil may dalawang bata sa sinapupunan niya.
As tamara leave, my tears starts to fall again and i even cover my mouth with my hands so I won't make any sound.
My hands are shaking pero kahit ganoon i still manage to call the person na sa tingin ko ay bukong tanging malalapitan ko.
"Hello?" Nung narinig ko ang boses niya ay mas lalo ko tuloy gustong umiyak.
"H-hello, sorry napatawag ako ng ganitong oras. I-i just really need your help." I'm trying my best to calm my self dahil sinisinok na ako ng bahagya kakaiyak.
"S-sure what is it? A-are you crying? O-okay ka lang ba?" His voice is very comforting. Napakagat nalang ako sa thumb ko pero sigurado akong kahit anong tago ko ay rinig niya ang pag hikbi ko sa kabilang linya.
"H-hennessy.."
"P-please take me somewhere e-else. Ayaw ko na dito, chad."
"I'll be there in 10 minutes, okay? Hush now." Nag pasalamat ako and i dropped the call.
Sobrang wala ako sa sarili. I look at the mirror and i look like a crap. Gulo gulo ang buhok ko at basa ang mukha ko ng luha. I took a deep breath at inayos ang sarili. I bun my hair at pinunasan ko ang luha sa mukha ko.
Naalala ko tuloy ang sinabi ni Jack na kahit isang beses man lang sa buhay ko ay ako ang sumagip sa sarili ko.
And here i am asking chad to help me get out of here. I'm lost and I don't know what to do anymore. If kuya Morgan and Damon was only here..
Hindi ko naman tatakasan ang problema ko eh, i just really need some time dahil masyado akong naguluhan at nasasaktan. I don't want kuya Damon to lose his fate in me. I'm gonna prove to Jack na ako ang sasagip sa sarili ko this time.
Lumabas ako ng kwarto mula sa bintana ko at bumaba galing sa puno. Paniguradong nasa sala sila kuya Champ at iniintay ang isa samin ni Jack ang lumabas. Wala namang paki alam ang mga guwarfya kaya wala akong problema.
I received a message from chad at sinabi niyang nasa kanto na siya at nag hihintay. Sinabihan ko kasi siya na eag hihinto sa mismong tapat ng mansion para hindi na mag tanong pa ang mga guwardya.
Halos sarili ko lang ang dala ko at cellphone. Maski wallet at credit cards ay wala. Ang tanging pera ko lang ay ang limanh libong naka ipit sa likod ng case ng cellphone ko.
Chad saw me at agad nyang binuksan ang pinto ng kotse niya at pinapasok ako. Walang ni isa ang nag sasalita sa amin. Mga tatlong kanto palang ang layo namin ay tinigil niya bigla ang sasakyan.
"I-i'm here now, it's okay. Andito na ako." When he said those words hindi na nag alinlangan pang bumuhos ang mga luha ko. Nagulat ako sa pag yakap niya pero mas nagulat ako nang yakapin ko siya pabalik. It feels like home.
