Daddy Issues -2

y

Diğer bölümün akşamı
Antoine telefonu kapatırken sesine kontrol veremeden ağzından bir bağırma geldi.

"Lanet olsun"

Ne yapacaktı bilmiyordu, o nasıl tepki verecek bilmiyordu, antoineyi suçlayacak mı bilmiyordu.

Bunu saklarsa zaten kendini daha kötü hissedecekti.

Yanlız anını kollayıp girdiği odadan çıktı.

Salondan gülüşme sesleri geliyordu evanın kahkahaları eva neden sadece gülmüyordu?

Salona girince beraber film izlediklerini gördüler.

Antoine tekli koltukta oturan evanın yanına gelip dizlerinin üzerinde eğildi.

Ellerini tutarken eva noldu dercesine antoineye bakıyor diğerleride onları izliyordu.

"Eva, g-güzelim bizim dönmemiz lazım"

Evanın kaşları çatılırken koltukta dikleşti.

"İyide neden"

Antoine gözlerinin dolmasına engel olamadan evanın gözlerinden gözlerini kaçırdı ona bakmak acı veriyordu.

"Çünkü oraya gitmemiz gerekiyor"

"Ama neden antoine birşey mi oldu?"

Antoine cevap vermeden gözlerini evadan kaçırırken eva antoinenin omzuna elini koyup kaygılı gözlerle baktı.

"Konuşsana antoine birine birşey mi oldu? Neden susuyorsun"

Antoine korkuyordu, çok korkuyordu uzun süredir eva onunla birlikteydi ve çok üzülecekti ama saklamanın bi manası yoktu.

Antoine elini evanın yanağına koydu yüzünü okşarken durumu en doğru şekilde anlatmaya başladı.

"Sen birini özlesen yanına giderdin değil mi eva mesela beni benden ayrı yaşasan-"

"Senin yanına gelmek isterdim"

Antoine onun anlayışına hayran kalırken kafa salladı.

"Evet, evet peki ben senden ayrı yaşayıp seni özlersem napardım?"

Evanın gözleri birşeyleri anlamış gibi açılsada duymadan hiç bişe demedi antoinenin sorusunu yanıtladı.

"Yanıma gelirdin"

"Evet çünkü sevdiklerini özleyen insanlar onların yanlarına giderler"

Eva sadece antoineye devam et dercesine baktı.

"Sanırım a-annen babanı özlemiş eva"

Eva sadece gözlerine bakıyordu odadaki herkes yüzünü eğmiş kimseden çıt yoktu.

Eva sesini ardığı biyerlerde bulunca tek tük de olsa bi cümle kurdu.

"Yani a-artık a-ilem yok?"

"Hayır hayır hayır onlar bizimleler seni izliyorlar hep seninleler hiç gitmediler"

"Gittiler"

Evanın kısık sesi çıkarken o kısık sesin yerini artık ağlamalar hıçkırıklar ve bağırışmalar aldı.
.....
"Lütfen artık çıkın beyfendi hanımefendinin  dinlenmesi gerek"

Antoine kafa sallayarak hastane odasını terk etti.

Çıkınca odayı gösteren camın önüne geldi evanın bilinci kapalı bedenine baktı bi beden için bu kadar acı fazla değil miydi?