Bataan Chronicles..

265 16 256
                                        




Riley's POV:

Stefan: "What did you call me?"

Medyo malapit ang mukha nito saakin kaya hindi ko maiwasang hindi siya matitigan.

Riley: "Uhm- nasanay kasi ako

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Riley: "Uhm- nasanay kasi ako."

Stefan: "So, not officially back to Bum-bum yet?"

Umiling ako pero inalis ko sa kanya ang tingin ko. Nung ibaling kong muli sa kanya ang mga mata ko, nakangiti parin ito saakin.

Riley: "What?"

Umupo ito sa harapan ko at humawak sa pisngi ko.

Stefan: "I never thought I'd miss being called that way."

Hindi ko maiwasang hindi mahawa sa pagkakangiti nito

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Hindi ko maiwasang hindi mahawa sa pagkakangiti nito.

Molly: "Oooh- patching things up?"

Sabay kaming nagulat nung sumulpot muli si Molly na may dala dalang plato ng singkamas.

Eva: "Ay halika dun tayo sa likod, naku papakita ko saiyo yung mga tanim kong gulay-"

Molly: "Talaga po? Kayo nagtatanim! Cool-"

Halatang aliw na aliw si lola kay Molly, ang ganda ganda naman kasi talagang babae nito.

Stefan: "She look happy-"

Riley: "Oo nga eh- nakakatuwa. Sana parati siyang masaya na ganyan, if kailangan kong i share si lola sa kanya sige- go!"

Stefan: "Thank you- for being this nice to my sister."

Napatingin akong muli dito. Hindi sila yung tipo ng sweet na magkapatid, pero ramdam ko yung malasakit nila sa isat isa, lalo na kapag naririnig ko mismo itong manggaling kay Stefan.

Stefan: "You're smiling-"

May point bang mag sinungaling sa kung ano yung nasa isip ko ngayon?

Riley: "I still want to make sure na kaya na natin parehong panindigan kung pipiliin man natin na ayusin to. Pero masaya akong nandito ka, kasi nakakapag pahinga ka, masaya rin ako na nandito si Molly, na- mababahagi ko sainyo to, yung ganitong pamilya. At, nakakatulong din to, na makita ko ulit lahat ng bagay na- naging dahilan kung bakit mahal kita. Kahit ang sakit na minsan, hindi parin pala nababawasan. Huwag mo sanang isipin na, umalis ako dahil, hindi na kita mahal o ayaw ko ng mahalin ka. Siguro, nalula lang ako na ganito pala- hindi pala parating masaya. Mas marami nga yung masakit eh- you were my first relationship, umpisa palang tinodo ko na- hindi ko tuloy na tancha. Siguro gusto ko lang makita na, tama ako- na tama yung taong pinipili kong pag bigyan nung buong buong ako. Pero mahal kita-"

Maybe? Probably..Where stories live. Discover now