VAVEYLÂ | Devam Edecek...

7. Bölüm: "Yağmalama"

Selâmunaleyküm.

Zakkum - Elbet Bir Gün eşliğinde bölümü okuyabilirsiniz.

🌹 🌹 🌹

Berinay'dan

Aşağı indiğimde herkes çok güzel olduğumu söylüyordu ama benim içime sinmemişti bu kıyafetler. Onları kırmak da istemiyordum. O yüzden üzerimde duracaklardı.

İçeride otururken zil çaldı.

"Gelmiş olamazlar herhalde." dedim tedirginlikle.

"Zannetmiyorum." diyen annemle içim rahatladı biraz.

"Ben bakıyorum, siz devam edin." diyerek kalktım ve kapıya doğru yürüdüm.

Kapıyı açtığımda karşımda tanımadığım genç bir adam duruyordu.

"Buyurun, kime baktınız?" dedim merakla.

"Berinay Hanım, buyurun." diyerek elindeki telefonu uzattı.

"Anlamadım." dedim kaşlarımı çatarak.

"Size telefon geldi. Hatta şu an."

Kaşlarımı kaldırmadan aldım elinden telefonu. Kim olduğuna bakmadan seslendim.

"Alo." dedim gerilerek.

"Telefonunu neden açmıyorsun?!" diye bir ses yükseldi diğer taraftan. Bu ses tanıdıktı.

"Sana ne?"

"Beni deli etme! Seninle konuşmam lazım. Yanındaki kişiyle yanıma gel. O seni nereye getireceğini biliyor. Bu arada kızlar gelmesin. Yalnız ol."

"Ben kimseyle bir yere gitmiyorum! Ne söyleyeceksen şimdi söyle." dedim sinirle.

"Berinay!" diye seslendi annem. Kalbim hızla atmaya başladı.

"Geliyorum anne." dedim ona karşılık vererek.

"Eğer sen gelmezsen ben oraya gelirim!" dediğinde gözlerim koskocaman açıldı.

"Hayır!"

"O zaman bekliyorum." dedi ve kapattı suratıma. Sinirle karşımdakine verdim telefonu.

"Bekle, içeride işim var." dedim ve kapıyı kapattım.

"Annem neredesin? Kimdi o?" dediğinde anneme ne diyeceğimi düşündüm.

"Okuldan arkadaşımın tanıdığı. Bir şeyler söyledi. Konuştuk ve bitti." dedim dolaylı yoldan anlatarak.

"İyi bakalım."

"Anne, ben bir hava alıp gelsem. Fazla gerildim." dedim.

"Olmaz kızım."

"Anne lütfen, çok gerildim."

"Kızlar da gitsin seninle."

"Anne kafamı dinlemek istiyorum birkaç dakika. Hemen gelirim ya. Bir şey olursa ararsın. Telefonum açık kalacak hem." dedim bıkkınlık içinde.

"Pekâlâ."

"Sağ ol annem." dedim, portmantodan feracemi aldım ve üzerime geçirdim. Yukarıdan telefonumu alıp çıktım evden.

Karşımdaki adam bana bakıyordu. Aldırış etmeden yanından geçecekken;

"Berinay Hanım, araba burada." dedi belirtircesine.

"Tabii ki de burada binmeyeceğim. Arka mahalleye gel." dedim yönümü ona dönmeden. Sonra yanından geçip gittim.

Mahalleden çıkınca yanımda durdu ve arkaya bindim.