VAVEYLÂ | Devam Edecek...

1. Bölüm: "Başlangıç"

Selamunaleyküm.

Berinay'dan

Sabah ezanının muhteşem güzelliği ile gözümü açmıştım. Usulca yerimden kalktım ve pencereyi açtım. Ezan sesini dinlemeye başladım. Oldum olası ezan sesini dinlemek bana huzur verirdi. Ama bugün içimde çok farklı bir huzursuzluk vardı. Namaz kılınca geçeceğini Allah'tan ümit ediyordum. Güzelce abdestimi aldım ve odama geri geldim. Seccademi serdim ve tekbir alıp namaz kılmaya başladım.

Namazım bitmiş ve dua ediyordum. İçimdeki hissin hayra çıkmasını diliyordum Allah'tan. Seccademi topladım ve aşağı kahvaltıya indim. Annem ve babam beni bekliyordu kahvaltıya.

"Günaydın." Dedim ve annemle babamı öpüp yerime geçtim.

"Sana da günaydın kızım." Dedi babam. Babam besmele çekti ve başladık yemek yemeye. İçimdeki sıkıntı git gide büyüyordu sanki. Hayra çıkardı inşaAllah. İştahım da yoktu. Canım bir şey yemek istemiyordu. Tabağımla oynarken annemin sesiyle kendime geldim.

"Kızım, hayırdır neyin var?" dedi.

"Hı e-efendim annecim, bana mı seslendin?" dedim.

"Sana seslendim tabii şaşkın kız. Sabahtan beri tabağınla oynuyorsun. Kaç kere seslendim duymadın. Hayırdır bir şey mi oldu?" dediğinde boğazımı temizledim.

"Hayır annecim bir şey olmadı. Okulu düşünüyordum." deyip geçiştirdim hemen. Bunun üzerine annem üstelemeden konuyu kapattı.

"Neyse size doyum olmuyor ama benim hazırlanıp okula gitmem gerekiyor. " diyerek konuyu değiştirip masadan kalktım ve odamın yolunu tuttum. Hava bugün soğuk olmadığı için ince beyaz, kemerli elbisemi giydim. Üzerine de karışık renkli eşarbımı örttüm. Okula gitmek için hazırdım. Aşağı indim. Vestiyerden siyah feracemi alıp giydim ve çantamı aldım. İçeriye 'ben gidiyorum' diye seslendim. O sırada annem geldi.

"Allah'a emanet ol kızım, Allah zihin açıklığı versin inşaAllah." demiş ve birbirimizi öptükten sonra dışarı çıkmıştım.

Kızlar da dışarıda beni bekliyorlarmış. Yanlarına vardığımda Mehlika konuşmaya başladı.

"Nerede kaldın be güzelim? Seni beklemekten kök saldık." dedi. Tebessüm ettim.

"Abartma Mehlika, şunun şurasında bir saat bekledik." diyerek dalga geçti Hafsa.

"Selamunaleyküm, aaa kızlar yapmayın artık. Beni beklemek herkese nasip olmaz. Değerimi bilin." dediğimde gülmeye başladık.

"Aleyküm selam, haklısın senin gibi birini kapıda beklemek herkese nasip olmaz." diyerek desteğini gönderdi Almina.

"Neyse hadi geç kalmayalım, gidelim." dedim. Otobüs durağına doğru yürümeye başladık. Bir şeyler anlatıyorlardı ama benim aklım hâlâ içimdeki huzursuzlukta olduğu için onların ne anlattıklarını anlamıyordum.

"Berinay, sence nasıl olur?" diye soran Mehlika'ya baktım anlamaz gözlerle.

"Ne nasıl olur?"

"Ooo kızım biz iki saattir neyden bahsediyoruz?" diyerek azar çekti Hafsa.

"Kusura bakmayın lütfen. Tekrar söyleyin. Ne diyorsunuz?" dedim. Hafsa tekrar etti.

"Okul çıkışı kafeye gidelim diyoruz. Sence nasıl olur diye sordu Mehlika."

"Ha, ben gelmek istemiyorum. Bugün gitmeyelim." dedim.

"Neden?" diyerek sorusunu yöneltti Hafsa.

"Ben bugün hiçbir şey yapmak istemiyorum." dedim.