Ruhumun hırçın dalgaları durgunlaşıyor, yağmurları diniyor.
Sadece kıyılarımda ince çığlıklar atan küçük kız çocukları kalıyor. Bana benzeyen küçük kız çocukları. Yaşlarla ışıldıyan gözleri donuk hepsinin.
Çığlıkları o kadar kuvvetliki ruhumun gökyüzünü kaplıyorlar. Umut kuşlarımı kaçırıyor, Hayal çiçeklerimi solduruyorlar. Rengarenk gökkuşağımı bin bir parçaya çatlatarak ayırıyorlar.
O kadar kuvvetliki feryatları.
Hep ruhumun duvarlarında yankıları.
Bazen... bazen onları öldürmek istiyorum. Hepsini kalbindem bıçaklamak istiyorum. Çünkü mahvediyorlar beni. Gitmiyorlar. Sanki her çığlıkları daha kuvvetli çıkıyor minik dudaklarından.
Ne zaman susacaklar sen biliyor musun? Ben biliyorum, hiç bir zaman. Ne ben onları öldürebileceğim ne onlar ruhumu terk edecek. Ben ruhunda vaveylalar koparken ölen bir kız olacağım.
°' Gökyüzünün şairimden.'°
YOU ARE READING
•Kalbe Dokunan Satırlar•
PoetryOkuduğum ve yazdığım satırlardan alıntılar. Altında" gökyüzünün şairinden" yazanlar bana aittir.
