Right Time wrong Identity (COMPLETED)

Chapter 10

Dedicated to my half basher half fan best friend; @emerlyn

Tatlong linggo akong nanatili sa ospital. Natagal dahil sa madalasang pag atake ng diko maipaliwanag na hirap sa paghinga. Minsan umiiyak nalang ako dahil sobrang nahihirapan ako. Pero pag nakikita ko ang mga taong andyan at iniiyakan ako ay pinapalakas ko ang loob ko.

Sinundo ako nina mommy pauwi galing ospital. Pauwi na kami pero Hindi ko masasabing magaling na ako. Maraming binigay na gamot ang doktor. Kailangan ko rin ng hanging sariwa kaya pumayag ang doktor na sa bahay nalang ako gamutin.

Hindi naman ako yung lumpong tao na nananatili lang sa bahay. Lumalabas ako at minsan pumapasok sa class. Iniiwasan ko rin ang stress para hindi ako mapagod.

Hindi ako nagbago pero mas naging maingat ako sa sarili ko.

Habang umiinom ng tubig ay busy ang mga kaibigan ko sa kani kanilang gawain. Naisipan nilang dito pag usapan ang mga projects na gagawin nila sa school. Buti nalang tapos na yung akin. Bored na ako dahil may kanikanila na silang mundo. Gusto ko nang umuwi pero wala naman akong gagawin sa bahay.

Napalingon ako sa pinto ng restaurant ng may pumasok. Malapit lang kami sa pinto kaya mapapansin agad kung may papasok. Halos mapahinto ako sa ginagawa ko ng makita ko si Gavin. Dark polo, black pants and his usual  awra.

Hindi nya ako napansin dahil derederetso lang syang naglakad. Nilampasan kami.

My heart suddenly hurt at the same throb so fast. Hindi ko ininda yon sa halip sinundan kung saan sya umupo.

Pagkaupo nya palang ay tumunganga sya saglit bago yumuko sa lamesa. Kunot ang noo at mukang may problema. Same as the first time I saw him.

I want to tug myself for being soft. Tumayo agad ako.Hindi ko inisip kung may iniintay ba sya. Nabigla ang mga kaibigan ko.

"Don lang ako. I saw Gavi-n" Sabi ko sabay turo kung nasan ang lalaki. Kinakabahan.

"Are you sure?" Nag aalalang saad ni keli.

" Of course" Kaya ko pa naman.

Nag pumilit pa silang wag nalang akong lumapit dahil baka mapahiya lang ako pero hindi ko kayang makita ang lalaki na ganon. Aalis naman ako kapag andyan na yung iniintay nya. And .. maybe it is the right time to talk to him. Kahit wala syang pake bibigyan ko ng closure ang sarili ko na palayain sya.

Remember the last time we talk?. Kitang Kita ko ang pagmamahal sa kanyang mga mata. He's in love with Alexa that much. Ayokong sirain yon para lang sa sarili kong kasiyahan.

I want him to be free kahit hindi nya alam. Kahit ako lang ang nakakaramdam.

Nag lakad ako patungo sa kanya. Umupo ako sa harap nya kaya agad nyang inangat ang ulo nya. Maybe he expect someone to be right here in front of him.

Kita ko kasi na nagulat sya.

Pinalis ko ang isiping yon dahil baka kung ano pang mangyari sakin. Sa halip ngumiti ako sa harap nya

" What's up?" Panimula ko.

"Den.." Malumanay na sabi nya ng makabawi. Ngumiti.

That smile. Hindi iyan ang nakikita ko tuwing ngumingiti ka. It's like may iba sa kanya. May gumugulo sa isipan nya but he still manage to smile.

"What up?" Ulit ko ulit.

" I'm fine how about you?" Sabi nya. Pinapagaan ang unti unting namumuong katahimikan.

"I'm fine". Of course.

" That's good." Suminghap sya na parang may idudugtong pero hindi nya lang masabi.