YUMI
"Me? Jealous to the both of you? I don't know what you're talking about, Angela. Tsaka anong chance chance? Wala akong pake dahil wala naman akong gusto kay Yumi. I only see her too as my bestfriend. You better stop."
It's been two days when I heard that from Bianca. I don't really know what happened between her and Angela that night. They didn't tell me anything, basta narinig ko na lang sinabi 'yon ni Bianca and that hurt me.
Talaga ngang umaasa lang ako sa wala. I don't wanna say this pero sinadya ko talagang pagselosin siya nung nandito si Angela sa bahay. But she wasn't jealous, she doesn't even like me. Maybe she's just a jealous bestfriend, nothing more.
But Bianca is acting weird these past two days. There are times na parang may gusto siyang itanong sakin pero hindi naman niya ginagawa. I even caught her staring at me while I'm watching TV. She panicked and told me she will go upstairs.
Weird, right?
Wala siya ngayon dito sa bahay, ngayon ang birthday ni Elmo. She asked me to go with her but I refused. I don't wanna see them together tsaka nagmo-move on na ako. Wow, move on.
I distract myself from something else, awhile ago I did workout. After mag workout at magpahinga, kumain na ako at naligo. I decided to read some books that is related to the course I'll take in college. Gano'n lang ang ginawa ko at nanood na lang ng TV pagkatapos.
I don't have anything else to do. Yung kapatid ko wala na atang balak umuwi, balak na ata niyang asawahin yung boyfriend niya.
Nakipag usap lang din sa mga kaibigan ko na nagbabakasyon sa province nila o kung nasaan man sila. I miss them. By the way, lahat ng kaibigan ko close kay Bianca. Si Bianca kasi friendly talaga 'yan. Mukha lang suplada pero hindi.
Argh, nasingit na naman si Bianca sa iniisip ko. Paano ba kalimutan ang feelings mo sa isang tao? I don't have any idea. Hindi ko alam pero hawak ko na ang phone ko at nagse-search sa Google.
I laughed at myself, desperada na talagang makalimot, sis?
Nagbasa basa ako, tumatango pa ako sa mga first step na gagawin. Napailing na ako agad nang mabasa na kailangan munang mag confess. I don't think I can-
Kaya ko ba? But if it's mean losing my bestfriend then I don't wanna do it. I don't want to take the risk, I don't want to ruin our friendship.
Pero hanggang kailan ko ba itatago 'tong nararamdam ko para sa kaniya? I can't hide this forever, it's either I confess or forget this feelings. But how can I forget? Kailangan ko munang umamin. Ang gulo, the heck.
Almost 6PM nang may narinig akong sasakyan sa labas. Nandito lang ako sa kwarto at walang ginagawa. I peeked through the window at nakitang bumababa si Bianca sa kotse habang pinagbubuksan ng isang lalaki, I know it's Elmo. Prinsesang prinsesa ah.
Napairap ako nang yakapin ni Bianca si Elmo. Psh. May konti pa silang pinag-usapan bago pumasok si Elmo sa kotse. Kumaway pa si Bianca nang umalis ito.
Bumalik ako sa pagkaka upo sa kama and pretended that I am busy with my phone nang pumasok si Bianca. I looked at her and smiled.
"Kamusta ang meet the parents?" bungad kong tanong.
Ngumiti siya pero hindi abot hanggang mata, aba hindi siya kinikilig? Gano'n kasi 'yan kiligin kapag related kay Elmo.
"Okay lang naman, mababait sila." she simply said and sat on the single couch. "Kumain ka na ba?"
Umiling ako, "Not yet, nagluto ako ng dinner. Hinihintay kita para may kasabay ako."
"Wow, you cooked? Anong niluto mo?" hindi siya makapaniwala.
