Coldest War (War Series #2)

Chapter 2

TRIGGER WARNING:
This chapter contains words and scenes related to child abuse that you may find uncomfortable; triggering your own experiences or may create uncomfortable thoughts or emotions. Please engage in self-care as you proceed with this chapter.

#war2wp

Chapter 2

Bad

I liked girly stuff when I was younger. Ang lahat ng mga laruan ko, damit, at gamit ay halatang-halata na pambabae. Even my dad knows this, kaya sa tuwing umuuwi s'ya mula sa mga lugar kung saan s'ya napupunta dahil sa trabaho, parati s'yang may uwing mga pambabaeng gamit para sa akin.

But despite that, I am very friendly even with boys too. Madali naman akong makipagsabayan sa kahit na kanino dahil 'yon ang turo sa akin ni Mommy.

My Dad, however, isn't like my Mom. I don't know if it's because of the nature of his job but he has always taught me to be cautious. Hindi naman daw lahat ng tao ay puwede kong kaibiganin—because the world is wicked and I wouldn't know if someone will betray me.

But of course, I didn't get it at first when I was younger. How could I understand that? Nobody has ever betrayed me before. Isa pa, parating si Mommy ang kasama ko kaya ang mas natutunan ko ay ang makipagkaibigan.

It's fun. I enjoy making friends. Bata pa lang ako, sa akin na lumalapit ang mga batang ka-edad ko dahil hindi ako namimili ng mga kakaibiganin. I am generous with everything that I own too. Ang lahat ng akin, kung puwede ko namang ipagamit sa iba, ipinapagamit ko.

"Kinailangan kasing mangibang bansa no'ng yaya ni Hiel kaya nag-hire ako ng bago," I heard Tita Stella as she talked with my mom when we visited them again.

Maka-ilang beses na akong isinama ni Mommy sa pagbisita sa bahay nina Tita Stella. Mukhang si Tita Stella ang isa sa mga pinakamalalapit na mga kaibigan ni Mommy kaya parati kaming bumabalik. Sa tuwing bibisita kami sa bahay nila, si Hiel kaagad ang sinusubukan kong hanapin dahil gusto kong makipaglaro sa kan'ya.

I'm already six that time and I was already in Grade 1. I grew taller but the four years old Hiel seems to grow faster than me. Halos kasing-tangkad ko na kasi s'ya kahit na dalawang taon ang agwat naming dalawa.

"Tita," I called Tita Stella when I couldn't find Hiel anywhere.

Hindi naman kami araw-araw kung magpunta sa bahay nina Tita Stella. Minsan, buwan ang lumilipas bago kami bumalik. Pinakamabilis na ang isang linggo. May iba pa naman akong nabuong mga kaibigan pero dahil unang kaibigan ko si Hiel, syempre, nananabik ako parating bumisita sa kanila.

Mula sa pagsasalita, natigilan si Tita Stella at nilingon ako.

"Yes, Rinnah?"

"Where's Hiel?" Malambing at magalang na tanong ko kay Tita Stella, holding the skirt of my dress a little and waving it.

It was a mannerism I had when I was little and I can still remember how often I do it. Madalas kong gawin 'yon lalo na sa tuwing nagtatanong--o kung nahihiya.

Sa pagkakatanong kong 'yon, t'saka lang napansin ni Tita Stella na hindi namin kasama ang anak n'ya. She immediately called someone and asked where Hiel was. I stared at her as she talked with one of their helpers.