Coldest War (War Series #2)

Chapter 5

Chapter 5

Like

"So..." Jourdaine squinted her eyes at me, "the first boyfriend was the Martin Liao?"

Bahagyang kumunot ang noo ko at hindi ko napigilan ang tawa. Ga'no na ba kami katagal na nagku-kuwentuhan dito? The night already feels cold and I'm sure that it's past midnight already but I still don't want to go to bed. 

I love catching up with friends and I know that I can rarely do it nowadays. Ngayong gabi, I just want to spend my time reminiscing. 

"Why are you looking at me that way?" Tawa ko kay Jourdaine bago ibinaba ulit ang tingin sa kopitang hawak-hawak. "Yes. . .but it took a while before I said yes to him."

"Wow, you dated late," aniya, may kaunting disapproval sa ekspresyon at agad akong tumawa.

I really love hanging out with Jourdaine--she has such a free and strong spirit. Parehas kaming mahilig sa mga social gathering but her strong personality is different from mine.  

"Grabe, Jourdaine!" Tawa ko. "Masyado ngang maaga," uminit ang mga pisngi ko. 

Because I thought that it was such a fun feeling. Ang lahat ng nasa paligid ko noong bata ako, nagsisimula nang magkaro'n ng mga karelasyon kaya naisip kong normal lang naman kung magkaro'n din ako no'n.

And to top it off, Martin was a good guy. Because we were young. . .masyado nga lang bata pa ang nararamdaman n'ya para sa akin noon at gano'n din ako sa kan'ya.

He would always visit me in our class. Parating nasa klase namin ang mga Grade 6 n'yang kaibigan at madalas pa nga kung maabutan ng mga teachers dahil gusto ni Martin na makasama ako parati. Nanliligaw pa lang s'ya, gano'n na s'ya sa'kin.

Halos maging isang klase na lang tuloy ang section n'ya sa Grade 6 noon at section ko naman sa Grade 5. Most students assumed that our sections had a strong bond than any other sections kaya tinitingala ang klase namin noon mula sa iba pang mga sections.

Sa tuwing tapos na rin ang klase, inaaya n'ya akong sumama sa kan'ya kumain sa malapit na mga kainan sa Torrero University. I would always bring Gema with me and Martin would sometimes bring his friends too.

Because I was naturally friendly, naging malapit din sa akin ang mga kaibigan n'ya.

Slowly, we've made a circle of our own. Nagkaro'n kami ng sariling barkadahan kung saan kasama ang mga kaibigan ni Martin at ang mga kaibigan ko. 

I have also started hanging out with them a lot. Nagkikita pa rin kami kahit sa mga araw na wala namang klase at pumupunta rin kami sa mga mall para gumala. My mom always gave me her permission, of course, because she loved seeing me hang out with people.

"Ga-graduate ka na pagkatapos ng taong 'to," sabi ko kay Martin habang nasa cafeteria kasama ang mga kaibigan namin. 

Madaming tao sa cafeteria dahil break time na rin ng halos lahat ng batchmates naming dalawa. Maingay dahil sa mga magkakaibigang nandoon at kailangan pang lumapit nang kaunti ni Martin sa akin para marinig n'ya ang sinasabi ko. Lumalapit din ako sa kan'ya para malinaw n'yang marinig ang sinasabi ko at para marinig ko rin ang sasabihin n'ya.

Martin looked at me with his Asian eyes. 

"Oo," he smiled a little, "Grade 7."

"Pa'no 'yan? Lilipat ka?" Bahagya akong nakaramdam ng lungkot dahil sa naisip. 

I wouldn't see him anymore?

Ngumiti si Martin sa akin at umiling.

"Sa Torrero University pa rin!" Aniya. "Sa ibang building lang pero parati pa rin akong pupunta sa'yo tuwing break times."