Avengers| Kitsune'nin Yükselişi

CapriSun

Günler geçtikçe güçlerimi kontrol edebilme seviyem artıyordu. Gerçekten bütün ekip bana yardımcı oluyordu, Loki dışında. Kendileri sürekli bana sataşıp, dövüşmek istiyordu.

"Son bir kere daha, bu sefer seni yeneceğim Alice."

"Loki, yapacak çok işim var beni rahat bırak."

"A-Ama senin dışında kimse bana iyi dav-"

"Ben iyi mi davranıyorum?"

"Yani, evet. En azından beni kırmıyorsun."

"Yalnız yaklaşık on dakikadır seni reddediyorum, farkındasın değil mi?"

"Bak, bence biz seninle çok iyi arkadaşlar olabiliriz."

"Ne istiyorsun, söyle bak vallahi kızmayacağım."

"Kılıcını.." Loki bana şirin şirin gülümsemeye başlamıştı.

"HAYIR, ASLA OLMAZ!" Dedim ve gözlerimi parlattım.

"Gözlerin.. sen sarı mı görüyorsun?"

"Neden, sen mavi mi görüyorsun?"

"Gözlerin çok korkunç, bana öyle bakmamalısın."

"Ya sen kendine kılıç yapsana, güçlerini neden kullanmıyorsun?"

"Ben senin olan kılıcı istiyorum."

"O zaman asanı bana vereceksin."

"Hiç de bile, asla verm-"

"O zaman kılıcı unut." Dedim ve yanından uzaklaştım.

"Tamam, sana asamı vereceğim." Loki asasını bana uzattı.

"Şimdi bir düşününce, yok. Vazgeçtim istemiyorum sende kalsın."

"A-Ama neden?"

"Sahte bu, çok belli."

"Nereden anladın?"

"Zeka."

"Alice, canım çok sıkılıyor." Peter yanıma gelmişti.

"Tamam, belki de yemek yemeliyiz." Dedim ve Peter ile birlikte gittim.

"Bölkö dö yömök yömölöyöz.." Loki de arkamızdan sinirli bir şekilde bakıyordu.

"Selam çocuklar.."

"Siz de kimsiniz?" Diye sordum.

"Sen Alice olmalısın değil mi?"

"Evet, siz kimsiniz?"

"Ben Sam Wilson. Falcon diyebilirsin."

"Ben de babanın yakın bir arkadaşıyım."

"Seni tanıyorum. Sen savaş makinesisin, eh.. yani şey.."

"Evet, aramıza hoş geldin Alice."

"Sizinle tanıştığıma sevindim. Peki başka bir Yenilmez var mı?"

"Evet.. Zamanı gelince tanışacağına eminim." Dedi Sam ve Steve'in yerini sordu. Ben de aşağıda çocuklar ile bir şeyler konuştuğunu söyledim.

"Görüşürüz ufaklık.."

"Ben de varım hani.."

"Peki, sana da görüşürüz Parker."

Peter ile bahçede bir şeyler atıştırırken aramızda ufak bir konuşma geçti.

"Nedense bu ara hep göz bebekleri sensin Alice."