Avengers| Kitsune'nin Yükselişi

Assemble

Bugün büyük gündü. Deneyi bugün gerçekleştirip, geçmişe gidecektik. İçimde tuhaf hisler vardı. Acaba herkesi geri getirmek için nasıl bir bedel ödeyecektik? Gün geçtikçe kabuslarım artmaya başlamıştı. Çevremdeki insanları kaybetmekten korkuyordum.

Herkes bir süredir avengers binasında sabahlıyordu. Buna ben de dahil.

O sabah en erken uyanan ben olmuştum. Daha doğrusu öyle düşünüyordum. Büyük bir sıçrama ile uyanmıştım.

"L-Loki!" Korkudan titriyordum ve ter içinde kalmıştım. Loki yanımda değildi. Birlikte uyuduğumuza adım kadar eminim ama o yoktu.

"Nereye kayboldun? Loki!" Yataktan fırlayıp binada Loki'yi aramaya başladım. Hiçbir yerde yoktu.

"Beni bırakmayacağına dair söz vermiştin!"

"Seni bırakmadım. Buradayım." Loki nefes nefese kalmış bir şekilde kapıdan içeriye girdi. "Sesin dışarıya kadar geliyordu Alice."

"Kayboldun sandım!" Koşarak Loki'nin boynuna sarıldım. O da bana karşılık vermek için elindeki enerji içeceğini bırakıp belime sarıldı.

"Dedim ya, bana bir şey olmaz."

"Neredeydin sen?"

"Spor yapıyordum ve sanırım fazlasıyla terlemişim. Bence sarılmayı bırakmalıyız."

"Hayır. Umrumda bile değil."

"Senin birkaç gündür neyin var güzelim? İyi olduğuna emin misin?"

"Eminim."

"Hiç yalan söyleyemiyorsun. Bana anlatmadığın şeyler var." Loki beni koltuğa oturtup yere çömeldi ve ellerimi tuttu.

"Neler oluyor Alice?"

"H-Hiç."

"Hiç. O zaman neden tuhafsın?"

"K-Kabus gördüm. O yüzden.."

"Nasıl kabuslar mesela?"

"Kötü kötü kabuslar."

"Kabus dediğin şeyin iyi olma ihtimalinden de mi kötüydü?"

"Dalga geçmeyi bırakacak mısın?"

"Dalga geçmiyorum bebeğim. Sadece bana anlatmanı istiyorum. Seni oldukça etkilemiş görünüyor. Ne görüyorsun?"

"Ö-Ölüm.."

"Kimin ölümünü?"

"Sanırım ben hazır değilim. Yani bütün bu olacaklara.. kimseyi kaybetmek istemiyorum."

"Bana kalırsa ben de kendimi riske atmak istemiyorum bence biz olmadan da halledebil-"

"Loki.."

"Ne? Sen de böyle istiyorsun?"

"Kimsenin zarar görmesini istemiyorum."

"Kim ölüyordu?"

Duraksayıp acı acı Loki'ye baktım. Hiçbir şey söylemeden sadece baktım.

"Boş versene.. nasıl olsa sadece bir kabus, değil mi? Koskoca bir kabus."

"Geliyor muydu?"

Evet anlamında başımı hızlıca salladım.

"Emin ol yüzleşmek için iyi bir zamanlama olacak. Onu kendi ellerim ile öldüreceğim!"

"Bu benim meselem. Karışmanı istemiyorum."

"Ben karışmasam bile bıçaklarımın rahat duracağını sanmıyorum."