Sleutel van geluk! (Nederlands)

hoodfstuk 58 Wat een gesprek!

@Angie@

"wat is er gebeurt?" Ze keek me erg bang aan.

"iemand heeft me geduwd."  en ze keek naar de grond. Natuurlijk was er meer aan de hand maar het feit dat ze niet direct de waarheid vertelt maakt me bezorgd.

"waarom zou iemand jou duwen?" zij ik.

"Een jongen zij dat jullie geen dochter wilde hebben dat ik een soort ongeluks kind was..." En ze begon te wenen. Ik pakte haar in mijn armen en duwde ze tegen me aan. Ik voelde me verschrikkelijk schuldig, ze verdiende echt niet z'n ouders.

"Meisje, ik hou verschrikkelijk veel van jou! Je bent net een mini-ik en papa houdt ook van jou." Het vrolijkte haar een beetje op maar het was ook maar een klein beetje. 

"Maar waarom vertelde je dan niet wie mijn papa was en waarom mag ik dan niet naar papa? Waarom zijn jullie dan meer samen?" zij ze. Het was een steek door mijn hard. Geen iedee wat ik moest doen. Misschien had ze gelijk ze had zoveel reden om te denken dat ik haar niet wilde. Misschien was dat eerte 10 minuten dat ik ondekte dat ik zwanger was maar er achter wilde elke dag. Ze was de reden waarom ik elke dag opsta. 

"mama gaat het wel? Ik wil niet meer naar school ik gaat school! Het is niet eerlijk waarom mag ik niet naar een school waar mensen ook spaans spreken." Ik was er helemaal niet bij maar ik moest dit oplossen. Het wa mijn schuld dat alles mis liep.

"Slaap nu maar ik ga kijken voor een oplossing oké" ik ze begon met haar slaap kledij aan te doen. Even later lag ze al in haar bed. Ik haf haar nog een nacht zoen en ze viel al rap in slaap. Meteen liep ik naar beneden, meestal belde ze nog eens naar German maar ze wilde nu niet deze keer. Misschien was ze bang dat hij bezorgd ging zijn.

Ik opende mijn laptop en zag dat hij 20 keer heeft proberen te bellen. Hij maakte zich wel erg veel zorgen omdat ze niet gebeld had. Even twijfelde ik of ik ging bellen maar waarom zou ik niet bellen.

Ik pakte mijn GSM en toetste zijn numer in, wat vrij raar was dat ik het eigelijk nog vanbuiten wist want ik belde hem nooit meer. Even zat ik nerveus aan de telefoon maar dat ging al rap voorbij toen ik zijn stem hoorde.

"Angie? W-waarom bel je me? Niet dat ik het erg vind ofz." er verscheen zonder dat ik het zelf eigelijk wilde een lach op mijn gezicht. Het voelde goed om zijn stem eens te horen. "uum German ik moet je eigelijk iets vragen." zij ik. Ondertussen zat ik al op het teras te genieten van het mooie zomerse weer.

"vraag maar." zij hij.

"Wel Clara en ik willen er even tussen uit en ik denk dat Clara wil dat we naar argentinie gaan. Dus ik vroeg me af we bij jou mogen logeren? Maar het hoefd niet ik bedoel als je niet wilt dat ik kom is het geen ramp dan huur ik wel hotel ofz." Ik was zo'n ramp als het met German te maken had.

" Angie doe maar rustig ja mag komen! Dat zou ik super vinden! Bel me wanneer je komt dan komt of stuur een berichtje oké" zij hij over enthousiast. Waarom moest ik ook altijd zo irritant lachen als ik hem aan de telefoon had. 

"oké goed! Maar ik wil het graag als een verassing voor Clara houden. Dus alsjeblieft niets vertellen tegen haar." zij ik.

"nee, maak je maar geen zorgen. Maar wanneer ben je van plan om te komen?" zij hij. Hoe dom kon ik zijn ik had hem nog niet verteld wanneer ik zou komen. 

"uum, deze week ergens maar ik stuur je wel nog een bericht met wanneer." Op dat moment komt mijn moeder binnen met een overvolle mand met boodschappen. 

"oké goed!" Zij hij nog. 

"Clara, ga je me helpen?" Mama riep door heel het huis. Volgens mij had german dat ook gehoord.

"uum, ik moet gaan, dag!" Dit was zo zielig, mijn moeder stond me onbegrijpelijk aan te kijken. En begon dan weer met alles in de kast te stoppen. Had ze nu gezien dat ik aan het bellen was met German of deed ze nu gewoon zo. Wat maakt het uit ze zal toch nooit goed keuren dat ik van hem hou!

Ik heb besloten om een extra lang hoofdstuk te doen! Zeg me wat je er van vind! xxx teddy xxx