Sleutel van geluk! (Nederlands)

hoofdstuk 74 zenuwen!

@clara@

Violetta had me mee getrokken naar de make up kamer om mijn haar te doen. Alles ging zo rap dat ik bijna geen tijd had om na te denken. Ze haven mij een outfit en ik deed wat ze vroegen. "Villu, wat nu?" Zij ik bang. "We moeten bij een paar minuten op. Maar wees niet bang het is net als in de repetitie." Zij ze.

Ik stond te trillen van angst en ik voelde me lichtjes duizelig worden. "Het gaat me niet lukken!" Zij ik terweil iedereen me aan keek. Al Violetta's vrienden rekende op mij,wat nu? "Meisje het gaat wel gaan." Zegt nadia. Maar het hielp niet echt. Toen kwam Violetta naar mij toe.

"Eigenlijk zou ik je dit geven na de show maar ik denk dat he het goed kan gebruiken." Ze haalde uit haar zak een doosje met daarin een ketting. Het was echt prachtig, maar ook heel duur."wow! is dit voor mij." Het was echt goud, en vooral prachtig. Er hangen een paar hangertjes aan, orderandere een micro en een sterretje. 

"We moeten nu beginnen, German en Angie zijn hier in het gebouw."  zij Leon die haastig binnen kwam. "oké, blijf rustig en ga naar die trap. Wanneer je de muziek hoord loop je op. Wij staan beneden op het podium. Het zal je best wel lukken en als het mislukt dan ben ik er." zij ze.

Opeens hoorde we de stemmen van Mama en papa. Violetta rende weg naar haar plaats en ik naar het mijne. Maar de zenuwen gingen maar niet weg. Ik hoorde nog altijd de stemmen van mama en papa maar ze bleven even ver als daarnet. 

Ik was best zenuwachtig, de rest had al eens opgetreden en waren daarom niet voor niets afgestudeerd aan on beat studio. Het publiek kwam naar 'het beste van on beat studio' om de mensen van on beat studio te zien. Maar niet om een meisje van 9 jaar te zien zonder ervaring.

De moet zakte me langzaam in de schoenen. Net toen ik besloten had om van de plaatst te gaan waar ik stond hoor ik de muziek. Nu moet ik op!

Waarom moet mij dit overkomen? Maar vooral het laatste was dat ik het lichtjes aan ook deed. Mama had altijd geleerd 'als je iets wil bereiken dan moet je niet na denken maar doen' ik had altijd wel geluisterd naar haar raad. Omdat ik wist dat het op een dag handig zou zijn.

Maar nu was vast één van die momenten. Het was het enigste sprankeltje hoop dat ik had. Want anders zouden mama en papa voor eeuwig uit elkaar blijven.

Uit al mijn verbazing stapte ik toch op het podium. Maar nu? Zie media

Ik voel me best schuldig dat het zo lang duurd voor ik weer kan posten maar ik kan er nu eenmaal niet aan doen dat ik examens heb. Ik vind het verschrikkelijk maar als ik eenmaal vakantie heb dan zal ik zeker posten. Ik hoop dat het liedje in media jullie aanstaat. Zeg me gerust wat je er van vind. Het heet maps, en als je de vertaling opzoekt dan kom je vast meer te weten. xxx teddy xxx