Tedavim sürüyor. Beynimin çalışmayı durdurduğunu hissediyorum. Normal bir insan olmak böyle bir şey miymiş? Hiç beğenmedim.
Hiçbir şey yazamıyorum, düşüncelerim durağanlaştı. Düşünmek için beynimde cümleler kurmak zorundayım. Bu korkunç!
Aşık oldum, hem de deli dolu tutkuyla aşık oldum. Bunun ilaçlarımın bana bir oyunu olmasından korkuyorum.
Bir avuç hap. Son iki gündür yine kâbuslar başladı…
