Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
Την ερωτεύτηκε.
Ερωτεύτηκε τα μάτια της, τις βόλτες τους, την αφέλειά της και τον τρόπο
που ακουγόταν το όνομά του από τα χείλη της
Την έδιωχνε με κάθε τρόπο κρατώντας την,
όμως σφιχτά δεμένη στη σκέψη του
Θυμόταν τις αγκαλιές τους, τις ατελείωτες κουβέντες τους μέχρι το πρώτο φως της μέρας και το τέντωμα στις μύτες των ποδιών της για να τον φτάσει
Δεν τον έφτανε ποτέ τελικά..
δεν της επέτρεψε ποτέ να τον φτάσει...
Όμως την αγάπησε
το ένιωσε
το ένιωσε, ο άτιμος δυνατά
Και την άφησε εκεί
με μια υπόσχεση..
«Όταν γυρίσω..να με περιμένεις»
της έλεγε
Και μεγάλωνε η απόσταση μεταξύ τους
«Καλύτερα δυο γνωστοί»
έλεγε, καθώς σημείωνε στίχους από χαζοτράγουδα
Τελικά την αποχαιρέτησε
Δεν τον είδε ξανά
Δεν την είδε ξανά
Μόνο ρωτούσε για εκείνη
της ψιθύριζε «σ' αγαπώ»
στον αέρα, αποφεύγοντας τα μάτια της καθεμιάς που κοίταζε τη θάλασσα
Ήταν όντως ξεχωριστή,
της το 'χε πει άλλωστε..
αλλά πόσες φορές της το είχε πει;
Την αγαπούσε όπως οι μέλισσες την γύρη,
όπως η άμμος τους κόκκους της
κι ας μην τον έφτασε ποτέ...
Εκείνος την αγάπησε
και γι'αυτό την άφησε
νόμιζε ότι θα μπορούσε να ζήσει...
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
ʙʟᴜᴇ (and) ʟᴀᴋᴇ |√
PoetryΜε έκανε να νιώσω. Έτσι όπως δεν είχα ξανανιώσει. Έτσι που δεν ήξερα τι ήταν. Έτσι όπως πίστευα πως νιώθουν αυτοί στις ταινίες και τα παραμύθια. Ευτυχία, ήταν, νομίζω Αλλά, ήταν..
