Capitulo 05

202 5 0
                                    

— 09
Heloisa: Então vai dormir, beijo.
Raissa: Beijos!!
📲Mensagem.
Deixei de lado, e fechei os olhos afim de dar um cochilada.
[...]
— Luan Narrando
Acordei, e a Mariana não estava mais ali.
É acho, que ela foi embora.
Me levantei, fiz a minha higiene e logo encontrei a Cida, ela trabalha aqui a um tempo.
Luan: Bom dia, Cida.
Cida: Bom dia. - sorriu.
Luan: Viu uma moça indo embora?
Cida: Sim, ela saiu logo que cheguei.
Luan: Entendi, obrigada.
Fiz um sanduíche rápido, e voltei para o meu quarto.
A Cida vem duas vezes na semana, para limpar.
Logo que terminei, tomei um banho.
Estava saindo quando notei, um brinco no chão perto da cama.
Luan: A doutora esqueceu. - ri.
Guardei no meu closet, e sai.
Vou para casa dos meus pais.
Quando cheguei, notei que Bruna estava em casa.
Luan: Cheguei. - sorri.
Livia: Tio Luan. - sorriu, correndo até mim.
Luan: Como está a princesa do tio?
Livia: Bem. - ela sorriu me abraçando.
Quando a coloquei no chão, ela correu para a sala onde brincava.
[...]
Estávamos do lado de fora, conversando.
A minha mãe saiu.
Bruna: Saiu ontem?
Luan: Sim, os meninos insistiram e fui. Não sabe quem eu encontrei lá, e acabamos ficando.
Bruna: Quem?
Luan: A Mariana, médica dá Livia.
Clarice: O que?

Clarice: O que?

Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.

— 10Luan: A Mariana, médica dá Livia

Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.


— 10
Luan: A Mariana, médica dá Livia.
Clarice: O que?
Bruna: Nossa mãe, nem vimos que estava ai.
Clarice: O que tem aquela mulher?
Luan: A conheci ontem.
Clarice: Mantenha distância.
Luan: A senhora a conhece?
Clarice: Não, mas sei o que falam dela.
Luan: Mãe a senhora está julgando sem nem conhecer.
Bruna: É verdade, a Mariana é médica da Livia e é maravilhosa a gente sempre conversa.
Clarice: Não digo nada a vocês dois, vocês são muito inocentes. - saiu.
Pedro: Relaxa, logo a mãe de vocês esquecem isso. Mas e ai? Só se conheceram? - perguntou rindo.
O meu pai, sempre nos apoiou em tudo ao contrário da minha mãe.
Luan: Nos conhecemos e acabamos a noite no meu apartamento.
Bruna: Credo não quero saber disso. - se levantou.
Luan: Ela foi embora, antes que eu acordasse. Quando vai levar o resultado dos exames da Livia?
Bruna: Por que?
Luan: Nada uai, quero te fazer companhia.
Bruna: Você não presta. - rimos, e saiu logo que a minha sobrinha a chamou.
Luan: Eu vou para casa.
Clarice: Achei que iria ficar mais.
Luan: Eu vou, quero descansar a semana vai ser puxada.
— Mariana Narrando
Estava em casa, com o meu pai, a minha tia e o marido dela.
Vanessa: E como vai na clínica? - estávamos as duas no jardim.
A tia Vanessa, sempre foi como uma segunda mãe pra mim.
Mariana: Tudo indo muito bem. A cada dia que passa eu tenho certeza, que é o que eu quero fazer.

Sorria, isso é amor!Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz